به سختی می توان تخمین زد که چه میزان شاعر در جهان فرصت انتشار آثارشان را می یابند. آقای لن فالتون دبیر انتشاراتی بزرگی که کارش گردآوری انتشارات و مجلات کوچک می‌باشد می‌گوید ٥٠ سال پیش بین ٣٠٠ الی ٤٠٠ شعر در آمریکا به چاپ می رسید ولی امروزه به میمنت حضور اینترنت، هزاران فصلنامه شعر وجود دارد که آثار شاعران را به چاپ می‌رسانند.
در اواسط قرن بیستم، تشویق کنندگان اشعار نوشته شده معمولا عده معدودی از استادان دانشگاه ها بودند که بنا بر ذوق شخصی، اشعار تازه نوشته شده شاعران را مورد بازبینی قرار می‌دادند.
مشوقین شاعران در دوره معاصر، صدها دانشکده ادبی آمریکا و اروپا هستند که مشغول پرورش جمع عظیمی از شاعران می‌باشند. استادان و مدیران دانشکده‌های فوق با هیجان تمام به دهها هزار دانشجوی مقطع فوق لیسانس و دکترا، نوید شهرت و محبوبیتی را می‌دهند که در انتظار آنهاست.
ساده‌انگاری و خوشبینی ایده‌آلیستی که حتی به جامعه غیر ادبی نیز نفوذ کرده است هر‌ساله، هزاران نفر را به بهانه گرفتن امتیاز چاپ آثارشان روانه جامعه می‌سازد. طالبین واقعی اشعاری که با سرعت تمام هر لحظه نوشته می‌شود کسی نخواهد بود جز خود شاعرانی که به امید چاپ آثارشان و حتی دریافت جایزه‌ایی معتبرسر از پا نمی شناسند.
این اواخر، هر روز یک فصلنامه و سایت جدید ویژه شعر وارد بازار گشته است. به طور تقریبی هر فصلنامه و یا وب سایت مربوط به شعر، ماهانه صد شعر را به چاپ می‌رساند واگر به آنها موج انتشار اشعار درون فیسبوک را بیفزائیم متوجه می شویم که صدها هزار شعر به زیر چاپ می رود.
در این میان چه برسر شاعران جوانی می افتد که قرار است از کشف های آینده باشند؟ اصلا چه کسی در این فضای اشباع شده و سرشار از شعر، فرصت کشف شاعر بزرگ را خواهد داشت؟
انواع واکنشهای دفاعی برای حل این بحران پا به میدان گذاشته است. گروهی بر این اعتقاد هستند که نباید بهای زیادی به انتشارات و فصلنامه‌های کوچک در بازار و در اینترنت داد. در جواب این گروه باید گفت که از کجا تضمین می‌کنند که شاعران مشهور همیشه باید از طریق نشریات جدی و مطرح ادبیات پا به عرصه شهرت بگذارند. 
بعضی از خوانندگان جدی‌تر شعر‌ها، معتقد هستند که باید بر روی شاعرانی دقت به خرج داد که با همه دشواریها از مرز کیفی خاصی گذشتند و و کتابهایشان از طریق انتشارات سرشناس اجازه چاپ گرفته است.
عده ایی هم هستند که از افزایش بسیار زیاد شاعران احساس نگرانی نمی کنند. چون معتقدند که بر طبق رسم همیشگی، شاعر موجودی است مستقل و جسور و سرشار از نوآوری که دیر یا زود فرصت ابراز وجود پیدا خواهد کرد.
عده‌ای نیز بر طبل دریافت جایزه‌های ادبی می‌کوبند و معتقدند که در خیل عظیم شاعران، آنانی که در لیست برندگان رقابت ادبی قرار گرفته اند مستحق توجه بیشتری هستند. نکته جالب در وضعیت فعلی این است که بیش از صدها جایزه و مدال افتخار هر ساله انگشت نشانه را به سمت شاعران انتخاب شده می برد ولی خبری از کشف شاعر اصلی نیست.
عده‌ای مطرح کردند که شاید چاپ اشعار منتخب سال چاره ساز ماجرا باشد، هیئت دبیریه اشعار منتخب سال، در زمانهای خیلی پیشتر، با دقت تمام در درون دریای عمیق لطافت های شاعرانه غوطه می خوردند و هر از چند گاهی شاعر پر استعدادی را به مرکز توجهات می کشاندند.
” شعر روزانه” بزرگترین سایت اینترنتی است که میلیونها بازدید کننده در ماه دارد و هر روز یک شعر تازه چاپ شده را تجدید چاپ می کند. با توجه به تولید گسترده و هجوم روزافزون اشعار جدید در بازار ادبی، شانس بازبینی و نقد اشعار تولید شده اصلا وجود ندارد. بر اساس وضعیت فوق، احتمال بسیار زیاد وجود دارد که هر از گاهی شاعری ظریف و مستعد، شانس شهرت ملی و جهانی خود را از دست بدهد.
David Alpaugh, The New Math of Poetry, The Chronicle Review
http://chronicle.com/article/The-New-Math-of-Poetry/64249/
Poetry Daily
.
