فيلم «آرژانتين ١٩٨٥» ساخته سانتياگو ميتره بازسازی داستان واقعى از برگزارى دادگاهى است كه جنايات ژنرالهای ۵۰ سال پیش آرژانتين را بررسى ميكند.
قريب هفتصد پرونده قتل، شكنجه و آدم ربائى در اين دادگاه مطرح ميشود و متهمان در مقابل چشم شاهدان، قربانيان و آسيب ديدگان آن دوران شوم به محاكمه كشيده ميشوند،
فيلم به شدت يادآور فضاى ملتهب فعلى ايران است و دادخواهى كه همه ایران منتظرش هست. لحظاتى اضطراب آور و شوق برانگيز كه فيلمساز با انتخاب روايتى واقع گرايانه و به دور از هيجان زدگى معمول اين قبيل فيلمها به خوبى از عهده انتقال آن برآمده است.
شخصيت اصلى فيلم دادستان مصمم و پيگيری است كه با صبورى و پشتكار يك به يك جنايتكاران را به دادگاه ميكشاند. ممكن است فيلم به نظر عده اى كند به نظر برسد اما لحن و ريتم فيلم بسيار هوشمندانه انتخاب شده و عمدا نخواسته با تدوين سريع صحنه ها و اتفاقات، داستانش را روايت كند.
.صحنه پايانى كه دادستان نتيجه رأى دادگاه را براى پسر كوچكش بازگو ميكند از لحظات به يادماندنى فيلم است. مسلما ديدن اين فيلم براى همه ايرانيان در اين روزها حس شیرین و امیدوار کننده ایی ایجاد می کند.
