من یه پسر ۳۶ ساله هستم. با اینکه حتی از دوران نوجوانی خیلی نسبت به رابطه با دخترا علاقه داشتم اما تا حالا هیچ رابطه‌ای نداشتم نه عاطفی نه جنسی. بعد که وارد دانشگاه شدم با اینکه همیشه مشغول درس بودم. ولی عاشق شدم. ولی من رو قبول نکرد.
بعد اون هم کسانی بودن که بعد ابراز علاقه ردم کردن. واقعیتش خیلی‌ها برام جذابیت جنسی دارن اما هیچ وقت از کسی چنین رابطه‌ای درخواست نکردم.
همه ادعا دارن که خیلی منو دوست دارن اما مثل یک دوست. فکر کنم من بلد نیستم چی بگم! با وجود این همه عطش برای رابطه، تنهایی خیلی خسته‌م کرده. الانم کسایی که میپسندم متاسفانه سن‌شون ۱۰-۱۵ سال از من کوچیکتر هست.
می‌تونید کمکم کنید؟ دوست دارم تجربه‌ی رابطه‌ی جنسی و عاطفی سالم داشته باشم اما نمی‌دونم چرا نمیشه؟ توصیه‌ای برا من دارید؟
سروش عزیز
ایجاد رابطه در هر کجای دنیا سطحی از ریسک و پیگیری را می طلبد. در ایران همین سطح از ریسک و پیگیری متاسفانه با دخالت مذهب و کنترل زندگی خصوصی آدمها و محدود کردن فرصت آشنایی ها، چندین برابر سخت تر شده است.
این روزها جوانهای ایرانی ناگزیرند ریسک بیشتری به خرج دهند و حتی شده بی گدار به آب بزنند تا یکی مثل خودشان را بیابند که نیازهای ساده انسانی شان را در حد ممکن برآورده کنند.
متاسفانه بسیاری از جوانان شبیه تو به خاطر خجالتی بودن، اهل ریسک نبودن، درونگرا بودن یا وضع مالی بدداشتن و حتی خیلی ساده اعتماد به نفس نداشتن، از تجربیات عزیز و ضروری سال های عشقو عاشقی محروم هستند.
برای امثال تو و به قول خودت برای رسیدن به «تجربه‌ی رابطه‌ی جنسی و عاطفی سالم» یک راه حل می ماند و آن ازدواج است. آن هم ازدواج سنتی و یافتن همسری دلخواه از طریق خواستگاری یا معرفی از طریق فامیل و آشنایان….
ازدواج از طریق خواستگاری هم ریسک های خودش را دارد ولی دوره و زمانه آنقدر عوض شده که فرصت دقت و آشنایی بیشتر برای انتخاب کمی آگاهانه تر برای هر دوی تان وجود دارد.
