محمد غزالی از منطقه خراسان بعد از تحصیلات مذهبی به بغداد رفت تا در آنجا درس دهد. او فلسفه و منطق یونانی را به خوبی آموخت ولی اعلام کرد که تفکر و منطق و بحث فلسفی برای مسلمانان مفید نیست. او تدریس و فعالیت فلسفی و مذهبی اش را کنار گذاشت و به تصوف روی آورد و خانقاهی در توس خراسان راه انداخت.
او در کتاب معروفش کیمیای سعادت در بخش « منکرات و بازار» به طور مستقیم هر نوع فعالیت، شادی و آداب و رسوم پیرامون عید نوروز را جایز ندانست:
صورت حيوانات فروشند برای کودکان در عيد، و شمشير و سپر ِ چوبين فروشند برای نوروز، و بوق سفالين برای سده و کلاه و قبای ابريشمين فروشند برای جامه مردان، و جامه رفوکرده و گاز رشته فروشند و فرا نمايند که نو است و هم چنين هر چه در آن تلبيسی باشد، و مجمره و کوزه و ديوان و اوانی سيم و زر فروشند و امثال اين.
و امّا صورت حيوان حرام است و آنچه برای سده و نوروز فروشند چون سپر و شمشير چوبين و بوق سفالين ، اين در نفس خود حرام نیست؛ ولیکن اظهار شعار گبران است که مخالف شرع است و از اين جهت نشايد بلکه افراط کردن در آراستن بازار به سبب نوروز و قطایف بسيار کردن تکلف های نو ساختن برای نوروز نشايد،
بلکه نوروز و سده بايد که مندرس شود و کسی نام آن نبرد تا گروهی از سلف گفته اند که روزه بايد داشت تا از آن طعام‌ها خوردن نيايد و شب سده چراغ فر نبايدگرفت تا اصلا آتش نبيند و محققان گفته‌اند روزه داشتن اين روز هم ذکر اين روز بود و نشايد که نام اين روز برند به هيچ وجه؛ بلکه با روزهاي ديگر برابر بايدداشت و شب سده همچنين ، چنان که از او خود نام و نشان نماند .»
(امام محمّد غزالی ، کميای سعادت ، تصحيح احمد آرام ، جلد اول ، ص ٤٧٨ ـ ٤٧٩)
