بعد از عبور میهن از این طاعون، باید مجسمه دشمن! را در سر هر چهارراهی نصب کرد که اینچنین ما را به روز 
سیاه نشانده است. مهم این است که ابتدا، هیبت عمومی اش را تجسم کنیم چون تجسم یک تخیل مالیخولیایی که بیش از 30 سال بر طبل دشمن یابی و دشمن سازی و دشمن تقصیری می نوازد سخت خواهد بود.
اسکناس ما را یک دشمن چاپ می کند. مسئول فروش نفت ما یک دشمن دیگر است. انبارهای مان تا خرخره از اجناس دشمن پر شده است. چند مانیتور بزرگ ِ ساخت دشمن، تصویر نمایندگان مجلس را بزرگ نشان می دهد. روی همه میزهای نمایندگان کامپیوترهای دشمن نصب شده است. همه علاقمندانِ جنگ با دشمن با آخرین مدل های تلفن دستی ساخت دشمن، با هم حرف می زنند.
پارکینگ های مراکز زمامداری از آخرین و کامل ترین ماشین های ساخت دشمن پر شده است. دشمن در طرز لباس و آرایش و نحوه پخت و پز و روشنایی بخشیدن به خانه ها هم نفوذ کرده است. دشمن حتی جرئت کرده است به ما جنس هم نفروشد و … زلزله و خشک شدن دریاچه ها و منحرف شدن همه شهروندان تقصیر دشمن است. دشمن… عجب برکتی است دشمن. درمان همه دردهاست.
