بسیاری از آدمها ناخواسته در رابطه زناشویی با افرادی قرار می گیرند که از ابتدا مشکل روحی جدی نداشتند.

بسیاری از بیماری‌های روحی و روانی می‌توانند دوره ایی باشند نظیر افسردگی، تشویش زیادی، افکار و اعمال افراد شیزوفرنی یا آنهایی که احساسات شان به شدت بالا و پایین می شوند. خیلی از بیماری ها در سنین متفاوت اوج می گیرند.

بعضی افراد پس از چند ملاقات خواستگاری یا ازدواج پستی با افرادی که خارج زندگی می کنند وارد زندگی مشترک می شوند. بعضی ها از سر ناچاری و رهایی از فقر یا توقعات خانواده و در بعضی موارد با عاشق شدن… اما در اکثر موارد، فرصت شناخت کافی ایجاد نمی شود.

هیچ حکم علمی یا پزشکی وجود ندارد که آدم های با مشکلات روحی جدی، نباید ازدواج کنند اما زندگی با آنها نیاز به آموزش و فهم جدی و گذشت فراوان دارد. دانستن این ۴ مورد می تواند شروع خوبی باشد:

۱- دیر یا زود باید بپذیرید که شریک زندگی تان از یک بیماری در رنج است و رفتار و اعمالش را شخصی نبینید.

۲- احساسات خودتان را پنهان نکنید. خشم تان، احساس به بن بست رسیدن تان، خستگی و از دست دادن ظرفیت صبرتان واقعی و طبیعی است. یاد بگیرید این احساسات را ملاک قضاوت شخص خودتان قرار ندهید..

۳- با تمام وجود سعی کنید نگذارید رفتارش و بی انگیزگی موقتش و تصمیماتش باعث کشمکش و دعوا شود. او نمی داند دارد چه کار می کند ولی شما می دانید و باید سعی کنید بحرانهای کوچک و بزرگ ناشی از بیماری اش را دور بزنید.

۴- سعی نکنید مدام بالای سرش باشید و هر طور شده کنترلش کنید یا حس کنید باید نجاتش دهید. قرار نیست اگر نمی تواند شبها بخوابد شما هم نخوابید. اگر از مهمانی و جمع فامیلی می گریزد شما لازم نیست تبعیت کنید. او یک انسان است و شما هم… اگر مواظب خودتان نباشید بدون شک رفتار و تصمیمات نادرست بیشتری می گیرید.

A Guide for Spouses of Partners with Serious Mental Illness
https://www.bcss.org/support/guide-spouses-partners-serious-mental-illness/