
برای اولین بار حدود ۵۸ سال پیش استاد دانشگاه کالیفرنیا دکترهایفلیک این حقیقت علمی را کشف کرد که سلول های انسان فقط ۵۰ بار تکثیرو بازسازی می شوند.
یک کروموزم در چهار سمت خود چیزی شبیه نوک کبریت دارد که آن را تلومر مینامند. آنها سیستم تقسیم سلولی را نظارت میکنند ولی با هر تقسیم مجدد سلول، یک تکه از تولمور میسوزد و کوتاهتر میشود.
افراد بالای صد سال بخش بسیار نازکی از تلومر در بدن شان باقی می ماند. با خاموش شدن شعله کبریت، سلول هم خاموش میشود.

اما دانشمندان مدتها است ضمن آزمایش و بررسی موجودات دیگر نظیر کرم خاکی، حشرات، موش و اورانگوتان، متوجه شده اند که به شکلهای مختلف میتوانند مسیر پیر شدن سلولها را دستکاری کنند.
بشر و سیستم مولکولیاش از این ماجرا دور نیست ولی چون هنوز تاثیرات دستکاری ژنتیک روی تولمرها یا سایر مکانیسم سلولی بشر مشخص نیست از عاقبت هر نوع دستکاری نگران هستند..
ما وقتی پیر می شویم فقط سلول های صورت مان نیست که دست از تقسیم و بازسازی میکشند. انواع مریضیها و همه اعضای درونی بشر نیز از همین تولمورها و نوک کبریتها دارند که کم کم کاهش مییابند.
تاثیرات ساده طبیعی نظیر گذر زمان، سرما و گرما و تحریک عصبها و غم و نگرانی نیز در سلامت بیشتر تولمورها نقش دارند. بعضی انسانها البته به طور ژنتیک از عمر بیشتری برای بقای تولمورهای شان برخوردارند.
مهمترین عامل موثر که زیست شناسان و دانشمندان ژنتیک در حال حاضر برروی آنها تاکید میکنند تغذیه سالم و تحرک بدنی است.
بررسی دلیل مرگ مسن ترین فرد جهان
Scientists Think We Can ‘Delay’ The Aging Process, But How Far Can We Actually Go?
https://www.sciencealert.com/scientists-think-we-can-delay-the-aging-process-but-only-up-to-a-point
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/0014482761901926#!