زندگی تک تک ما انسانها انعکاسی از عادتها، سلیقه ها و باورهای خودمان است. برای همین مقدم بر هر چیز خوب است تعریف واقعی از خودمان داشته باشیم.
لائوتسه متفکر بودایی می گوید کنترل و تاثیرگذاری بر دیگران یک توانایی است ولی کنترل خودمان یک قدرت است.
دلایل مستند علمی وجود دارد که نشان می دهد افرادی که شناخت بیشتری از خودشان دارند آرامتر و شادتر هستند آنها قادرند رابطه بهتری با دیگران ایجاد کنند چون تصمیمات بهتر می توانند اتخاذ کنند.
موفقیت خلق الساعه نیست. انسانی که از ظرفیت و قابلیت و حتی ضعف های خودش خبر دارد به سطحی از اعتماد به خودش می رسد که به واقعیت نزدیکتر است. چنین شخصی کنترل بیشتری بر روی خشم و یاس ناشی از روبرو شدن با شکست یا کمبود امکانات دارد.
سقراط فیلسوف یونان باستان در جواب این سوال که همه دانش فلسفی را در یک توصیه اصلی خلاصه کن می گوید « خودت را بشناس»
نمی توانیم مواظب خودمان باشیم اگر نیازهای واقعی برخاسته از شخصیت خودمان را نشناسیم و از تاثیر تجربیات گذشته مان، غافل باشیم.
همه ما انسانها این حقیقت را به خودمان بدهکاریم که به درک درست تری از شخصیت و هویت واقعی مان برسیم. باید نترسیم از آنچه که می بینیم.
خطاهایی که در زندگی مرتکب می شویم در اغلب اوقات از حیطه کنترل ما خارج است چون ما ماشین نیستیم و ساختمان وجودی ما یک عالم خطا دارد. خطاها یعنی هدر دادن فرصت ها، توانایی ها و وقت و عمری که هزینه می کنیم. اما با شناخت ضعف و قدرت خودمان، خطای کمتری مرتکب می شویم.
Why Aristotle Said: Knowing Yourself is The Beginning of All Wisdom
