سلام. من چهل و چهار ساله هستم. فرصت های زیادی داشتم که اگر کمی ریسک می کردم یا شانس می آوردم مسیر زندگی ام تغییر می کرد.
الان ولی افسوس می خورم چون از این موقعیت زندگی ام راضی نیستم.
مدتی است خودم را جای دیگران می گذارم. دیگرانی که تصمیم بهتر گرفتند. درسی دیگر خواندند. انتخاب دوست یا همسرشان متفاوت بود. آیا این توقعی که از خودم و زندگی دارم غلط است؟
امیر عزیز
این تصور و احساسی که از زندگی خودت داری یک واکنش همگانی است چون ذات ما انسانها زیاده خواه است. مطمئن باش همه افرادی که دوست داری جای آنها باشی هم از موقعیتی که دارند ناراضی اند.
در هر مسابقه ورزشی آنکه نفر سوم می شود هم ناراضی است و افسوس می خورد چرا کمی بیشتر تلاش نکرده است. نفر دوم هم پشیمان است که چرا به خاطر یک ذره تفاوت، نفر دوم نشده است و نفر اول هم ناراحت است چرا نتوانسته رکورد این مسابقه را بشکند.
این افسوس ها و آرزوها معمولا در میانسالی بیشتر بروز می کند چون در جوانی فکر می کردیم فرصت بیشتر خواهیم داشت برای آنچه که می خواهیم باشیم.
بدون شک همه انتخاب ها و تصمیمات ما اشتباه نبود. خطاهایی را هم مرتکب نشدیم که ناشی از وجود منحصر به فرد تک تک ما است.
ما هر کاری بکنیم و هر وضعیتی داشته باشیم راضی نخواهیم بود. اگر این حقیقت را در نظر بگیریم می شود نگاه مهربانتر و محترمتر به خودمان داشته باشیم.
