سلام. من چهل و چهار ساله هستم. فرصت های زیادی داشتم که اگر کمی ریسک می کردم یا شانس می آوردم مسیر زندگی ام تغییر می کرد. الان ولی افسوس می خورم از کارهایی که نکردم و کوتاهی هایی که داشتم.
مدتی است چون از وضعیت زندگی ام راضی نیستم خودم را جای دیگران می گذارم. دیگرانی که تصمیم بهتر گرفتند. درسی دیگر خواندند. انتخاب دوست یا همسرشان برای شان مناسب بود. آیا این توقعی که از خودم و زندگی دارم غلط است؟
امیر عزیز
ذات ما انسانها زیاده خواه است برای همین هیچکس از هر آنچه که هست راضی نیست. پس شک نکن همه افرادی که دوست داری جای آنها باشی هم از موقعیتی که دارند ناراضی اند.
در هر مسابقه ورزشی آنکه نفر سوم می شود افسوس می خورد چرا کمی بیشتر تلاش نکرده. نفر دوم هم پشیمان است که چرا به خاطر یک ذره تفاوت، نفر اول نشده و نفر اول هم ناراحت است چرا نتوانسته رکورد این مسابقه را بشکند.
این افسوس ها و آرزوها معمولا در میانسالی بیشتر بروز می کند چون در جوانی فکر می کردیم فرصت بیشتر خواهیم داشت برای آنچه که می خواهیم باشیم.
بدون شک همه انتخاب ها و تصمیمات ما اشتباه نبود. یادمان نرود که با وجود همه تصمیمات خطا یا راه های نادرستی پیمودیم که ما را از خودمان ناراضی نگه داشته است خیلی کارهای غلط دیگر را هم مرتکب نشده ایم که زندگی خیلی ها را ویران کرده است.
ما هر کاری بکنیم و هر وضعیتی داشته باشیم راضی نخواهیم بود. اگر این حقیقت را در نظر بگیریم می شود نگاه مهربانتر و محترمتر به خودمان داشته باشیم.
