روانپزشکان برای افرادی که برای اولین بار به خاطر افسردگی به مطب شان می آیند یک گروه اولیه از داروها را تجویز می کنند که از کمترین عوارض برخوردارند.
این مجموعه از داروها معمولا برای خیلی ها موثر هستند و می توانند برای انواع عمومی بیماری های پیرامون افسردگی نظیر اضطراب هم استفاده شوند.
این داروها به طور مشخص با سروتونین که یک ماده شیمیایی منتقل دهنده پیام های عصبی هستند سر و کار دارند. به عبارتی کمی دقیقتر، داروهای گروه اول افسردگی به سلول های عصبی بدن کمک می کنند که از سروتونین بدن، بیشتر کار بکشند و به مقدار خدمت رسانی شان برای ارسال پیام بین عصب ها، بیفزایند.
Celexa (citalopram) معمولا بین ۴ الی ۱۰ میلی گرم در روز
Cipralex (escitalopram) معمولا بین ۱۰ الی ۲۰ میلی گرم در روز
Prozac (fluoxetine) معمولا بین ۱۰ الی ۸۰ میلی گرم در روز
Paxil (paroxetine) معمولا بین ۵۰ الی ۲۰۰ میلی گرم در روز
Zoloft (sertraline) معمولا بین ۵۰ الی ۱۵۰ میلی گرم در روز
گروه اول داروهای ضدافسردگی به هر حال تاثیرات جانبی نظیر به هم خوردن عادت خواب روزانه، افزایش فشار خون و کاهش میل جنسی دارند.
در گروه اول داروهای ضدافسردگی، نوع دیگری هم وجود دارد که هم باعث افزایش سروتونین در بدن می شوند و هم هورمون آدرنالین بدن را تحت الشعاع قرار می دهند. روانپزشکان به این نوع از داروهای گروه اول لقب « فعال کننده » داده اند.
Cymbalta (duloxetine) معمولا بین ۳۰ الی ۶۰ میلی گرم در روز
Pristiq (desvenlafaxine) معمولا بین ۵۰ الی ۱۰۰ میلی گرم در روز
Effexor (venlafaxine) معمولا بین ۳۷.۵ الی ۳۷۰ میلی گرم در روز
این نوع از داروهای گروه اول هم تاثیرات جانبی کمی دارند ولی ممکن است برای بعضی افراد حالت تهوع و عرق کردن بدن هم ایجاد کنند.
