غربی ها برای معرفی فعالیت های فرهنگی، هنری و علمی، از سه ویژگی مهم; ارائه بهترین نوع ابراز وجود، کار جمعی و نگاه بلندپروازانه، بهره می برند. به نظر می رسد دست اندرکاران جشنواره ایرانی « تیرگان» در تورونتو نیز به اهمیت سه خصیصه اجرایی عنوان شده، بهای لازم را می دهند.
جشنواره فرهنگی « تیرگان» از همان آغاز فعالیت هایش در سال 2006 با تمام وجود نشان داد که خواهان برپایی برنامه فرهنگی و هنری زیبا ، منظم و حرفه ایی است. گروه حدوداً 300 نفره زنان و مردان جوان ایرانی، در طی7 سال گذشته با پشتکار و تداومی ستودنی، ثابت کرده اند که ایرانیان بر عکس شایعات، می توانند از قابلیت کار جمعی خوبی برخوردار باشند.
تبدیل یک جشنواره کوچک محلی به بزرگترین فستیوال فرهنگی و هنری ایرانیان و جذب بیش از 100 هزار بازدید کننده به سالن های برنامه ها جز از طریق چشم اندازهای بلندپروازانه مدیریت این مجموعه نمی توانست میسر شود.
شهر بزرگ تورونتو که در برگیرنده یکی از متنوع ترین تشکل های قومی و نژادی جهان است هر ساله شانس آن را دارد که شاهد ابراز وجود فرهنگ های متنوع بشری باشد، بسیاری از ملیت های مهاجر که قدمت حضورشان به عنوان شهروندان کانادایی به نسل های متمادی می رسد در کنار خود شاهد شکوفایی و گسترش بی نظیر جامعه مهاجر و تقریبا تازه وارد ایرانی هستند که از دریچه جشنواره تیرگان با هیبت و ظرافت تمام حضور خود را اعلام کرده است.
این جشنواره فرهنگی که با هدف بزرگداشت جشن باستانی تیرگان هر دو سال یکبار در اواسط ماه تیر برگزار می شود، از همان آغاز فعالیت هایش در سال ۲۰۰۶ ثابت کرد که می تواند نماینده شایسته فرهنگ کهنسال ایرانی باشند.
« ساویز ارزنده» مسئول امور اجتماعی جشنواره تیرگان می گوید: « اول که وارد این کار داوطلبانه شدم بیشتر هدفم این بود که دلتنگی هایم برای ایران را در فعالیت‌های اجتماعی رفع کنم، بعد دیدم در جامعهٔ کانادا چینی‌ها یا اقلیت‌های دیگر بسیار فعال هستند و فرهنگ خود را با افتخار و سر بلندی ارائه می‌کنند… پس چرا ایران و فرهنگ ایرانی نباشد؟ الان داریم با جشنواره تیرگان این کار رو می‌کنیم. داریم نشان می‌دهیم ما افرادی هستیم با محبت، صلح طلب، با یک پیشینیه به دور از جنگ و نفاق و تند خویی. ما افرادی هستیم که همیشه لبخند به لب داریم و افتخار می‌کنیم که ایرانی هستیم»
او می افزاید « تم امسال تیرگان امید است. ما برای امسال دو مسابقه برگزار می کنیم، یکی عکاسی و دیگری داستان کوتاه نویسی و هر دو اینها با تم امید برگزار می شوند. ما می خواهیم به این وسیله به جامعه کانادا نشان بدهیم جامعه ی پر امیدی هستیم .»
