محسن هستم. 30 ساله از …
فوق دیپلم رو که گرفتم رفتم کارشناسی بخونم ولی متوجه شدم اهل کارمندی و زیرمجموعه بودن نیستم. درس رو رها کردم تقریبا همیشه تنها بودم چون ادم درون گرایی هستم با پسرا شیش نمیشدم با دخترام به یه ماه نمیرسیدم. ادم زیاد تو زندگیم میاد و میره ولی تنهام چون بنظرم خاصم.
تا یه سال پیش بیکار و بی پول بودم تا با قمار یا پوکر آشنا شدم. پیش خودم گفتم اینقد بازی میکنم و میبازم تا حرفه ای شم که بلاخره حرفه ای شدم االان درامدم خوبه. البته نمی دونم تا کی چون هر روز می بینم که همه دارن می بازند. به ندرت بعضی ها مثل من میشه که یه دوره شانس میارن.
الان تو این یکی گیر کردم کارم. همه میگن یهو وضعت خوب شده چیکار میکنی و من داستان سر هم می کنم چون نمیتونم بگم که قمار بازم.برا دوستی با جنسه مخالف و ازدواجم به مشکل خوردم چون به هرکی بگم قمار بازم پیش خودش میگه این چقدر نادونه که قمار میکنه اخر زندگیشو به باد میده
دیدم اینجا میشه دردو دل کرد گفتم چند خط بنویسم نظر دوستانو بدونم
محسن عزیز
من تجربه، جواب و شعور مشخصی در این زمینه نداریم. اما یک توصیه کاربردی البته بدون حساب و کتاب اخلاقی یا به قول خارجی ها « پراگماتیستی» می توانم بدهم و آن اینکه:
به هر حال وقت، ریسک و سرمایه در این کار گذاشتی و به یک نوع تکنیک و تخصص دست یافتی. این خود گواه محکمی است از اینکه اگر در هر کارِ مورد علاقه دیگر جدیت به خرج بدهی، موفق خواهی شد. اگر در کشورهایی زندگی می کردی که می توانستی در شعبه های مربوط به کازینوهای رسمی یا مسابقات قمار حرفه ای شرکت کنی شاید می توانستی این کار را ادامه دهی…
اما در ایران و موقعیت فرهنگی و قوانین مخصوصی که وجود دارد این توانایی و حتی درآمدی که حاصل می کنی احتمالا گذرا و توام با ریسک های جدی خواهد بود. برای همین پیشنهاد می کنم ذهن ماجراجو، گستاخ و اهل ریسک خودت را که حتما از هوش و استعداد هم برخوردار است به سمت یک شغل در بخش خدمات و سرویس منتقل کنی … پس ولخرجی نکن و هر چه که در این شغل موقت در می آوری را پس انداز کن برای ایده هایی اقتصادی که می تواند ماندگار و با ثبات باشد.
