آمار مرگ و میر ناشی از شجاعت حساب نشده در دوران جوانی، خیلی بالا است و برای همین از قدیم، منبع الهامی برای ایجاد افسانه ها و هنرهای تصویری بوده است.
در افسانه های یونان، فیتون فرزند وصلت غیرعادی یک پری دریایی و خدای خورشید هلیوس، سعی می کند ثابت کند فرزند خلف پدر مقتدرش است.
برای همین رودخانه «استیکس» که مرز بین دنیای واقعی و دنیای مرگ زیرزمینی است وساطت می کند و به خدای خورشید می گوید من یک آرزوی پسرت را، هر چه که باشد برآورده می کنم.
اینجا است که سرنوشت محتوم جوانی و شجاعت در هم می آمیزد چون فیتون پسر هلیوس، آرزو می کند سوار ارابه پدرش شود. ارابه ایی که توسط ۵ اسب با نفس های آتشین کشیده می شوند.
پدر با اصرار زیاد پسرش را از این آرزوی شجاعانه و خطرناک منع می کند ولی توفیری نمی یابد.
وقتی فیتون سوار ارابه پدرش می شود از بس، سبک و بی وزن است اسب ها رم می کنند. کنترل ارابه آتشین از دست فیتون خارج می گردد و در یکی از تماس هایش با زمین، باعث سوخته شدن قاره ایی می شود که به عنوان افریقا می شناسیم. قدرت تخریب این ارابه سرگردان و بی مهار، همه فصل ها و مادرزمین را نگران می سازد.
زمین، نگرانتر از همه رو به زئوس خدای خدایان می کند و از او برای کنترل ارابه آتشین کمک می خواهد. زئوس چاره ایی نمی یابد جز شلیک یک رعد و برق به ارابه حامل فیتون و سقوط ناگزیر وی که منجر تراژدی می شود که ناشی از ترکیب جوانی با شجاعت است
نقاشی های زیادی برای این مضمون و افسانه آن از دوران رنسانس کشیده اند. نقاشی Peter Paul Rubens از همه معروفتر است و درست لحظه اصابت رعد و برق به ارابه و سقوط فیتون را تصویر می کند. فصل های چهارگانه طبیعت نیز با حالتی نگران در اطراف ارابه و اسب ها و فرزند هلیوس دیده می شوند. زمین هم هنوز در آتش ناشی از تصادم ارابه خدای خورشید با زمین، می سوزد.
در یک نگاه معاصرتر، نابخردی و خامی انسان، دارد زمین را با مصرف زیاد و انرژی فسیلی، مدام داغتر می سازد. شاید باید منتظر شلیک یک رعد و برق بزرگ دیگر زئوس به انسان باشیم قبل از اینکه زمین مان از نفس بیفتد.
A horrifying tale of reckless daring and ecological catastrophe
