ما فقط رنگ سبز چشم مادربزرگ یا قد بلند پدر بزرگ را به ارث نمی بریم. دانشمندان زیست شناس یک دانشگاه امریکایی متوجه شدند که ما نه تنها بزاق دهان مشترکی با عموزاده های مان نئاندرتال ها و دنیسوان ها داریم بلکه ریشه ژنتیک بزاق مشترک ما به انسان سانان بسیار قدیمی می رسد که اطلاعی از آنها نداریم.
زیست شناسان بر اساس شواهدی که دارند معتقدند درخت ژنتیک انسان سانان بین 1 تا 4 میلیون سال قدمت دارد. از حوالی 400 هزار سال پیش انسانها مسیرشان را از نئاندرتال ها و دنیسوان ها جدا کردند. اما بزاق ثبت شده در هر سه گروه انسان سانان از یک نوع ژن مشترک می باشد. معنایش این است که این سه گروه بعد از یافتن مسیر متفاوت تحول، همچنان با هم زاد و ولد داشته اند.
نکته جالب تر اینکه ژن MUC7 در باقیمانده آثار انسان سانان خیلی قدیمی نیز موجود است. در حدود 150 هزار سال پیش، یکی از اجداد ناشناخته بسیار اولیه با همه تفاوت هایش با انسان، بزاق های دهان شان با هم آمیخته شده است.
این ژن یک رشته طولانی پروتئین است به نام «mucin» که باعث غلظت بزاق و تف می شود. این ژن همه جا شبیه به هم نیست ولی همین تعدد تفاوت ها کمک می کند اجداد مشترک را تشخیص داد.
این روزها برای یافتن اجداد آدمها از بزاق دهان استفاده می کنند تا بر اساس کیفیت تست، دهها نسل قبلی را حدس بزنند. زیست شناسان البته شیوه های دقیق تری از یافتن اجداد باستانی را دارند.
ما حدود 2 درصد از ژن های نئاندرتال و حدود 6 درصد، ژن مشترک با دنیسوان داریم. به این ترتیب زاد و ولد بین انسان سانان به جای آنکه یک استثنا باشد یک رفتار معمول بوده است. مثل اینکه زاد و ولد بین گربه سانان نظیر شیر، پلنگ، ببر و گربه، مدام اتفاق بیفتد.
