نشسته: فرید زلاند
آلبوم صفر داریوش با آهنگسازی فرید زلاند و ترانه سرایی اردلان سرفراز، ماه گذشته و با هیاهوی بسیار منتشر شد. هیاهویی که به شنیده شدن آلبوم ضربۀ بسیاری زد. شاید داریوش اولین خواننده‌ای باشد که با انتشار آلبومش و بخاطر نارضایتی از کیفیت ضبط آن، کاری که اجرا کرده را به باد انتقاد گرفت.
دربارۀ کیفیت هنری می‌توانم بگویم که مجموعۀ ترانه‌های فرید زلاند و اردلان سرفراز در این آلبوم به عنوان آهنگساز و شاعر از بهترین و غنی‌ترین آثارشان در دو دهۀ اخیر است. شاید آخرین مجموعۀ درجه یکی که از این دو نفر شنیدم به سالهای دهه 90 میلادی و آلبوم‌های «معلم بد» و «اتل و متل» با صدای ابی بازگردد.
در ترانه «نیاز»، صدای معرکۀ گیتارها و اجرای بدون دکلمۀ ابتدای ترانه که حالت زمینی داشت نسبت به تنظیم دوباره و دکلمه و فضای آسمانی آن، خیلی مطبوع بود.
اجراهای داریوش در تنظیم‌های جدید، تمیزتر و با گام‌های بالاتر بود. ولی اجراهای آلبوم، تحریرهای متفاوت و لطافت بیشتری داشت که با هر بارشنیدن، دلنشین تر می‌شود. به علاوه اینکه شما با صدای ده یا پانزده سال پیش داریوش مواجه می‌شوید که برای برخی حتماً لذت‌بخش است.
دو ترانۀ «رسیدن» و «با اینکه ازم دوری» که موسیقی آنها بصورت بی‌کلام و بدون اینکه به ضبط نهایی برسد در انتهای آلبوم قرار گرفته، قربانی کشمکش‌های آهنگساز و خواننده شدند.
انتشار این آلبوم هرچند ناتمام و با سالها تاخیر واشکالات، به هر حال در برهوت بی‌ترانه‌گی این سالها، حکم کیمیا را دارد و بودنش بهتر از نبودش است.
آلبوم «صفر» با تغییراتی جزئی در کاور و قرار گرفتن نام داریوش در کنار فرید زلاند بر روی آن از طریق وبسایت‌های iTunes و CD Baby بصورت رسمی منتشر شده و قابل تهیه است. لازم به ذکر است که ترانه « نترسون» از کارهای ایرج جنتی عطایی می باشد.
