توی کانادا در عمل به من ثابت شده است که دو ماشین تویوتا و هوندا کم دردسرترین و بادوام ترین ها هستند. در طی نزدیک به 3 دهه که ساکن تورونتو بوده ام در 10 سال اول 4 ماشین دست دوم عوض کرده ام که به ترتیب فورد اسکورت، فولکس واگن جتا، نیسان و یک هوندا سیویک بوده است.
تجربه ماشین ژاپنی، مشتاقم کرد اولین ماشین نویی که بخرم یک تویوتای ماتریکس باشد. ماشین زبان بسته 170 هزار کیلومتر را طی 10 سال رفت و به جز یک تعویض باتری، حتی آخ هم نگفت.
ماتریکس می تواست 5 سال دیگر هم با کمترین دردسر برود ولی زمزمه حضور ماشین های نیمه برقی و حتی تمام برقی در شهر تورونتو پیچیده بود. یادم می اید در همان سال خریدِ ماتریکس، می خواستم ماشین نیمه برقی بگیرم ولی هم رنگ و مدل ها بسیار محدود بود و هم بهره 8 درصدی برای خرید قسطی ماشین می گرفتند. برای همین صرفنظرکردیم.
در اوائل سال 2000 تبلیغ فروش ماشین کم مصرف یا نیمه برقیب یشتر شبیه پز دادن شرکت های ماشین سازی بود برای اینکه بگویند پیشتاز و طرفدار محیط زیست هستند.
اما این بار همین دو سال پیش متوجه شدیم تویوتا 4 مدل ماشین نیمه برقی نیمه بنزینی دارد و تو دوزی ها و رنگ ماشین ها هم متنوع است. از همه مهمتر بهر قسط ماشین های برقی تقریبا مشابه بقیه بود. ما هم خریدیم
این روزها نه تنها اکثر ماشین سازی ها از فورد تا بی ام دبلیو، مدل های برقی ها را به کاروان ماشین های سالانه شان افزوده اند بلکه بر تعداد ماشین های تمام برقی نیز اضافه شدند.
در شهر تورونتو ندیدم که کنار خیابانها یا در کنار محل پارک ماشین ها پریز شارژ ماشین برقی ها نصب شده باشد ولی بعضی پمپ بنزینی ها دارند و مسیر با شتاب به سمت ماشین های کم مصرف و باطری بهتر و تنوع بیشتر می روند. به اضافه اینکه با هر ماشین برقی یک پریز مخصوص شارژ باطری می اید که می تواند در گاراژ آپارتمان و خانه خریداران ماشین برقی، نصب شوند.
باتری ماشین ها این روزها می توانند بین 150 تا 400 کیلومتر بدون شارژ بروند و این رقم ها مدام در حال افزایش است. ماشین بعدی من حتما تمام برقی خواهد بود.
منبع تصویر
