دیوید بویی، نابغه ادا بازِ موسیقی راک

در دهه 1960 وقتی که هنوز اسمش دیوید جونز بود موسیقی اش خریدار نداشت. اوائل دهه 1970 یک تغییر اساسی در موسیقی اش ایجاد شد. او تحت تاثیر هنر کابوکی ژاپن که یک اجرای رقص با صورت و لباس اغراق شده است یاد گرفت که چطور اداهای عجیب در بیاورد. او به افراط در آرایش صورت، آرایش صحنه و طراحی لباس غیرعادی در حین اجرای موسیقی راک، روی آورد.

او بارها گفته است که من دنیا را با شلوار و کفشی که می پوشم عوض کرده ام. ادعایی که عملا در طی دهه 70 تا 90 میلادی قرن بیستم، یک واقعیت جهانی شده بود. لباس هایش، نحوه راه رفتن، ژست، مدل مو و لباسش توسط مردان و زنان بسیاری از کشورهای جهان مورد تقلید قرار گرفت.

می گویند هنرمندان و فیلمسازان مشهور و خلاق، قادر هستند موضوعات ساده را در لفافه هنر اوانگارد، پیچیده جلوه دهند و مورد استقبال قرار بگیرند. هنر و توانایی دیوید بویی در این بود که می توانست در کلوپ های موسیقی راک، هنر سطح بالا و پیچیده را برای مردم عادی اجرا کند.

او برای شروع به خاطر قیافه ظریف و زنانه اش، هویتی دوجنسیتی از خود به جای گذاشت و حتی رسما اینجا و آنجا گفت که گی هم هست. در صورتیکه همزمان با یک زن مدل،عروسی کرد و پدر یک پسر هم شد. او در سال های اول شهرتش مدام از کوکائین استفاده می کرد و برای مدتی نیز آنقدر خیالاتی شد که فکر می کرد از سیاره دیگر آمده است و … او تا اخرین روز عمرش ( 10 ژانویه 2016 ) دست از کار نکشید.