از حدود ۳۵ سالگی به مرور از تعداد دوستان هر مرد کمتر می شود و به همان نسبت نیز، فرصت ایجاد دوستی برای شان کاهش می یابد. فرقی هم نمی کند مرد مجرد باشی یا متاهل،
مردان متاهل چون بخشی از نیاز اجتماعی و عاطفی خود را از همسر و فرزندان شان می گیرند فکر می کنند که کاهش تعداد دوستان صمیمی و حتی نداشتن شان نباید مهم باشد و ضرری برای شان نخواهد داشت.
مردان مجرد هم با بالا رفتن سن، هم بخشی از دوستان را به خاطر متاهل شدن آنها از دست می دهند و هم فرصت و رغبت شان در سنین بالاتر برای یافتن دوست صمیمی، کمتر می گردد.
متاسفانه بخشی از همسران یا شریک زندگی مردان هم زیاد با دوستی مردان زندگی شان با مردان دیگر راحت نیستند چون دوستی بین انها را کمابیش خطرناک و نامناسب تلقی می کنند. تصور عمومی بر این است که جمع دوستی مردانه مصادف است با نوشیدن مشروب و سیگار بیشتر یا ماجراجویی هایی که این مردان در دوران جوانی مرتکب می شدند.
دوستی در روانشناسی یعنی اینکه « با کسانی نشست و برخواست دارید که قادرند شما را آن طوری ببیند که شما خودتان را می شناسید»
این تعریف از دوستی در درجه اول اعتماد می آورد. در مرحله بعدی به افراد اجازه می دهد بدون ترس از قضاوت، همانی که هستند را بروز دهید.
اعتماد و صداقت در تمام طول تاریخ برای هر انسانی مهم است بخصوص در این زمانه متغیر که اکثریت افراد در شهرها با هم غریبه هستند و آشنایی ها از پیوند فامیلی یا قبیله ایی فراتر رفته است.
دلیل دیگر در جلوگیری از ایجاد دوستی های مردانه توقعی است که جامعه از مردان دارد. از اینکه باید صبور و قدرتمند باشند و نباید از درد و ضعف و مشکلات خود حرف بزنند. با این وضعیت و تربیت، مردان با بالاتر رفتن سن شانس اینکه فکر کنند نیاز به شنونده مناسب برای مشکلات شان داشته باشند به مراتب کمتر خواهد شد.
تجربه نشان داده است شانس گسترش دوستی صمیمی مردان از درون علاقه های مشترک نظیر فیلم و ورزش بیشتر می شود. مردان دوست دارند و راحت تر هستند که فرصت آشنایی را از طریق انجام کارهایی که صورت می دهند نظیر رفتن به باشگاه،کوهنوردی یا رفتن به مسابقه ورزشی یا حتی بازی های ویدیویی گسترش دهند.
مردان میانسال بهتر است به نقش مثبت یک دوستی واقعی و صمیمی برای روح و روان شان بیشتر توجه کنند.
‘An uphill battle’: why are midlife men struggling to make – and keep – friends?
