برتراند راسل متفکر اوائل قرن گذشته معتقد بود « نگاه اشتباه به زندگی» باعث و بانی غم و بدبختی خیلی از افراد است. به نظر او افراد به چند روش بسیار آشنا، زندگی را بر خود تلخ می کنند:
۱- مد بودن بدبینی
زندگی بشر همیشه توام با نابرابری و جنگ و بلایای خانمان سوز بوده است و برای همین خیلی راحت می شود زندگی اجتماعات بشری را تلخ و ناگوار تجسم کرد. این یک نگاه اشتباه به زندگی است چون با همه رنج همیشگی که انسانها دچارش می شوند جامعه بشری مدام به قوانین انسانی تر و روش های مفیدتر دست پیدا می کند.
ناگواری ها، کمبودها و بی عدالتی ها، بسیاری از افراد را به اعتراض، انتقاد و کنایه مداوم مجاب می سازد. برای این بخش از افراد، منفی بافی مزمن می شود آنقدر که نکته مثبتی در زندگی خود و جامعه نمی بینند.
۲- رویارویی اشتباهی با ترس
یکی از عوامل اصلی حس ناگوار در بسیاری از آدمها اضطراب و نگرانی ممتد است. برتراند راسل معتقد است حالت اذیت کننده ایی که تشویش و اضطراب در خیلی ها ایجاد می کند به خاطر این است که آنها نمی خواهند با خطرهای کوچک زندگی روبرو شوند. مدام از کاری که دوست دارند و باید انجام دهند فرار می کنند. آنها درون یک چرخه بن بستِ اگرهای بازدارنده گیر می کنند.
افراد مضطرب و نگران، شیوه اندیشیدن شان به آنها اجازه نمی دهد عملا مرتکب زندگی شوند. آنها در هر کار و نیت و هدفی که دارند یک یا چند اگر بزرگ قرار می دهند. اگر بروم به مصاحبه شغلی و سوالات شان را نتوانم جواب دهم؟ اگر وارد مهمانی شوم و حرف و رفتار اشتباهی از من سر بزند؟ اگر مسخره شوم؟ اگر برداشت اشتباه از من پیدا کنند؟ اگر…
برتراند راسل به غیر از متفکر بودن یک ریاضی دان هم بود. او می گوید خیلی ها دنبال افزایش وسایلی هستند که باعث لذت و شادی در زندگی شان می شود ولی یک راه اصلی دیگر برای خوشبختی، کاهش حس رنج، ترس و درماندگی است. روشی که شاید با تغییر نگاه بدبینانه به زندگی و دنیا ایجاد شود.
Most Common Ways People Make Themselves Miserable, According to a Philosopher
