علم بشر مدتها است که می داند سیاره زمین بعد از شکل گیری اش به مرور شاهد انباشته شدن حجم عظیم آب در خود شده است. سوال اصلی این بود که منبع این همه آب از کجاست؟
هر نوع حدس و گمان علمی در باره حضور آب وجود داشت ولی تحقیقات طولانی تیم بین المللی دانشمندان به این نتیجه ناباورانه رسید که خورشد منبع آب سیاره زمین است.
شواهد اولیه نشان داد یک نوع سنگ های آسمانی معلق در منظومه شمسی که تعدادشان بیشتر از هر نوع دیگر است مقدار زیادی ملکول آب در لایه های درونی خود دارند. اما این نوع از ملکول های آب، ترکیب متفاوتی با ملکول های اب سیاره ما داشتند.
در مرحله بعدی تحقیقات پی بردند یک نوع دیگر از سنگهای آسمانی سرگردان در منظومه شمسی وجود دارند که خیلی به سطح خورشید نزدیکتر بودند. شارژ ذرات هیدروژنی با بادهای خورشیدی توانست به درون سنگ های آسمانی نفوذ کنند و منجر به تشکیل ملکول های آب شوند.
کشف اصلی این است که ترکیب ساختمان ملکولی آب درون لایه های عمیق این نوع سنگ آسمانی نزدیکتر به خورشید، عین آب اقیانوس های سیاره ما هستند. اصابت مداوم و طولانی این سنگ های آسمانی مملو از آب، سیاره ما را پر از اقیانوس های پهناور و عمیق ساخت.
Counterintuitively, most of the water on Earth may have come from the Sun
