homosociality رابطه بسیار قوی و عاطفی است که بین دوستان همجنس ایجاد می گردد. تحقیقات صورت گرفته در مناطق مختلف زمین، نشان داده است که احساس پیوند گروهی بین همجنسان از 3 سالگی تا 12 سالگی شکل می گیرد. مراکز زندگی و کار، زندانی ها، دریانوردان، ارتشی ها و روحانیون به طور سنتی زمینه های استقبال بیشتر برای دوستی اینچنینی دارند.
homosociality در سرزمین های که ارتباط عاطفی و دوستی با جنس مخالف از همان دوران ماقبل نوجوانی محدود و ممنوع می گردد هنوز حضور پر رنگی دارد. در حالت طبیعی در همه فرهنگ ها رفیق بازی، جماعت، کلوپ و باند دوستی مردان و یا زنان دیده شده است.
در پایان جنگ جهانی دوم در اروپا و امریکا، مردانی که از جنگ برگشته بودند احساس دوستی و نزدیکی با مردان دیگر را به راحتی بروز می دادند ولی با حضور گسترده تر همجنس گرایی در جامعه، کم کم از صحنه اجتماع محو شدند.
در فرهنگ و اجتماع ایرانی دوستی و رابطه قوی عاطفی در بین مردان و تقریبا به همان اندازه در بین زنان از دوران خردسالی وجود دارد. در ادبیات فارسی نیز از دیرباز تاکید و توجه بر مرام و منش های دوستی جای خود را در اشعار بزرگترین شاعران ایرانی باز کرده است. رابطه مرید و مرشدی و حتی پیوندهای عرفانی و اشراقی نیز به نوعی تاکید دوباره ای هستند از حمایت و همدمی دوستی های که اعضای اصلی آن از یک جنس می باشند.
اگر چه دوست به چیزی نمیخرد ما را به عالمی نفروشیم موئی از سر دوست – حافظ
پای در زنجیر، پیش دوستان به، که با بیگانگان در بوستان – سعدی
Rose, S.M. (1985). Same- and cross-sex friendships and the psychology of homosociality. Sex Roles, 12(1/2), 63-75.
