ناهید هستم ۲۷ ساله. از بچگی عاشق کتاب و سفر بودم، زندگی خوبی دارم، شاغلم با ظاهر زیبای معمولی. آدم اجتماعی هستم ولی تا الان عاشق نشدم و دوست داشتن رو تجربه نکردم.
از هیچ کدوم از مردانی که خواستگاری آمدند یا پیشنهاد آشنایی داند خوشم نیومد. آنها همین که شروع می‌کنند به صحبت کردن می‌فهمم چقدر از من دورند. نمی‌دونم مشکل از من و دنیای من هست یا این مردان و دنیاشون.
َناهید عزیز
شک نکن خیلی از مردانی که از ظاهر و رفتار اولیه شان در باره شان قضاوت کردی آن فردی نیستند که در وهله اول دیدی.
بسیاری از آدمها هویت شخصی شان کاملا با آنچه که در لحظه اول بروز می دهند فرق دارد. آدمها لایه های مختلفی از هویت دارند که شاید مخفی می کنند. شاید می ترسند. خجالتی یا نگرانند که مبادا غیرمتعارف باشند.
جامعه نسبت به مردان کمی نامرادی می کند. مدام به مردان می قبولانند که باید وضعیت مالی خوبی پیدا کنند. احساسات شان را بروز ندهند. به مردان تحمیل می شود که برای آشنایی اولیه با زنان تا حد ممکن عادی و معمولی باشند و آنچه که واقعا هستند را نشان ندهند.
هیچکدام ما کامل نیستیم. بسیاری از ما آمادگی تغییر و تصحیح داریم چون فقط یک نوع از « بودن» را یاد گرفتیم به دیگران نشان دهیم.
البته ما قرار نیست آدمهای بزرگسال دیگر را تغییر دهیم. بهترین کاری که می توانیم بکنیم این است که احترام و اعتمادشان را جلب کنیم تا شخصیت واقعی شان را بروز دهند.
اگر برایت یافتن عشق یا رابطه سالم زناشویی مهم است بهتر است از رفتار و ظاهر اولیه آدمها عبور کنی و با دقت و صبوری بیشتر، به شناخت مردی که احتمالا برایت جالب خواهد بود دست بیابی
اگر ذهن کنجکاو داری و به فرهنگ و اطلاعات اجتماعی علاقه داری حتما می توانی چند قدم فراتر از تشخیص و قضاوت اولیه ات از مردان برداری.
