سالهاست منتظر ابراز وجود شخصیت مستقل ایرانیان تورونتو هستم. با وجود آنکه در طی دوره های مختلف مهاجرت، همواره بخش قابل توجهی از مهاجرین فرهنگی، تورونتو را به عنوان خانه جدید خود بر می گزینند ولی متاسفانه بعد از سه دهه، تورونتو قادر نبوده است سلیقه و شعور فرهنگی مخصوص خود را متبلور سازد.
از جهات بسیار، سلیقه لس آنجلسی بر ایرانیان تورونتو، شبیه تسلط و تاثیری است که هالیوود بر هنر کانادا گذاشته است. سایهِ بازار بزرگ سرگرمی های آمریکایی به جوانه های فرهنگ مستقل و کاملا متفاوت کانادا اجازه رشد و باروری نداده است.
گروه Falling Chair یکی از نمونه های موفق ایرانیان تورونتو است که زمینه های حرفه ای و ریشه داری را فراهم کرده است تا بتواند این دائره بن بست را بشکند و شخصیت فرهنگی ایرانیان تورونتو را بر اساس سلیقه ها و توانایی های موجود فراهم کند.
کار جدید آنها برای گروه موسیقی نیمه ها، نمونه کامل یک تولید حرفه ای و سرگرم کننده است. روزبه میهن خواه در مرکز این انرژی مستقل و جدید قرار دارد. پشتکار و شعور حرفه ایی به او این احساس درست را منتقل کرده است که کار گروهی را اصل قرار دهد. او توانسته است تا تیم همطرازی از هنرمندان حرفه ای تورونتو نظیر کیهان مرتضوی و ساسان باقرپور را در کنار همکاران با استعداد و جوان، الهام صا‌ئب و رویا سوقانی گرد هم آورد. با تمام وجود امیدوارم در کنار سلیقه لس انجلس، گروه هایی چون Falling Chair پا بگیرند تا سرمشق مناسبی برای گسترش روش های متفاوت باشند.
دوست تان دارم – مهرانگیز پاشا
