من از ۱۲ سالگی مثل بقیه پسرهای دور و بر، فکر و ذکرم دخترها بود. ولی مسیر من با اغلب پسرها از همون مدرسه راهنمایی و دبیرستان فرق داشت چون:
۱- همونقدر که میل جنسی خودم را بد نمی دونم می تونم تصور کنم دخترها هم مثل من این نیاز رو دارند. ما مثل هم هستیم. برای همین خیلی راحت با دختری که خوشم بیاد اگه ببینم داره نخ میده حرف میزنم.
۲- به دخترها دروغ نمی گم. کلک نمی زنم. فکر نمی کنم بی شعورند و قراره مخ بزنم که شلوارشون را بکشم پایین و بعد انگار که فتح شون کردم بگذارم در
برم.
۳-دنبال دخترهای بی شخصیت که از سکس سو استفاده می کنند و حالت باجگیری دارند یا سکس رو گناه می دونند اصلا نرفتم.
۴- به نظر من خیلی از دخترهای ایرانی چون می ترسند پسرا تصور بد در باره شون پیدا می کنند نخ نمی دهند. عین این اتفاق برای خیلی از پسرها هم می افته. آنها هم تنها می مانند.
این راه و مرام من است. نسخه ایی برای هیچ مردی نمی پیچم. ارادت.
