روانشناسی روز به روز تعداد بیشتری از تعصب های حک شده در مغز ما را می یابند. بسیاری از این تعصبات در حقیقت یک نوع دفاع غریزی هستند که بشر از دوران باستان به خاطر تنازع بقا در وجود خود ایجاد کرده است.
یک نوع تعصب خودفریبنده در بعضی از ما وجود دارد که که فکر می کنیم « من از حد متوسط آدمها بهتر هستم» مثل اکثر راننده ها که فکر می کنند رانندگی شان از بقیه بهتر است.
این تعصب شاید در دورانی که حیوانات طبیعت از ما قوی تر بودند به درد می خورد. هر روز که اجداد اولیه ما جان سالم به در می بردند به خود تلقین می کردند که حتما از حد متوسط افراد دور و بر، شانس بقای بیشتری دارند.
ترس از شادی یا Cherophobia هم یکی از انواع تعصبات غریزی است که در خیلی از جوامع و فرهنگ ها وجود دارد. بعضی آدمها وقتی چندین شانس پشت سر هم می آورند یا زندگی به طور نسبی بر وفق مرادشان است از خوشبخت بودن خود واهمه پیدا می کنند.
این نوع افراد از مهمانی ها و جشن ها و حتی لطف شخصی به خود از نظر تهیه غذا و لباس خوب، چشم پوشی می کنند. اگر شانس عشق نصیب شان بشود می ترسند و باور نمی کنند و قدرش را نمی دانند. ورزش و سلامت را جدی نمی گیرند و نمی خواهند در موقعیت سالم و متعادلی باشند مبادا مریضی ناگهانی یا تصادف، زندگی شان را در هم بریزد.
ترس ناشی از به هم خوردن وضع کمابیش مناسب یا حتی خوبی که داریم باعث می شود از سطح خوشبختی که وجود دارد احساس رضایتمندی نکنیم. نگران و مضطرب باقی بمانیم. این احساسات بدبینانه حتما در تصمیم گری ها و روابط مان با دیگران، تاثیر منفی خواهد گذاشت.
بعضی از افراد حتی فکر می کنند احساس شادی و خوشبختی در این دنیای نابرابر درست نیست و به خاطر تصور بدبینانه ایی که از دنیا دارند شاد بودن را احساسی گناهکارانه می دانند.
