نمی دانم چطور به این تصمیم رسیدم ولی یکدفعه به نظرم آمد حیواناتی که چرخ می کنیم و قطعه قطعه می کنیم و بعد می پزیم به نوعی همگی شان شخص یا فرد یا دارای شخصیت هستند. به هر حال تا آنجا که بشود و این روزها امکانش بیشتر است دلم نمی آید این اشخاص را بخورم.
این روزها گیاهخوار بودن می تواند تجملی نباشد. بیشتر فراورده های غیرگوشتی در فروشگاه ها با تنوع زیاد و با قیمتی حتی ارزانتر از گوشت موجود است. بخصوص انواع حبوبات و سبزیجات، پنیر، بادام، ماست، شیر، پنیر، قارچ و نان و …
می دانم کلا همه مسیر تولید فراورده های حیوانی نیز نامردانه است ولی همچنان شیر و پنیر و مست و تخم مرغ را می خورم چون واقعا بدون آنها شاید نتوانم به پرهیزم از گوشت ادامه دهم.
اما سعی می کنم از بازار هفتگی کشاورزانی که کمی انسانی تر رفتار می کنند و دام و طیورشان در مزارع می چرخند را بخرم. قیمت تولیدات شان حدود ۳۰ درصد گرانتر است ولی با کمتر خوردن آن را جبران می کنم.
عاشق گردو و انواع نباتات و نان سنگگ هستم که در محله ایرانی تورونتو تهیه می شود. اعتراف می کنم که هنوز گوشت و بخوص ماهی که برای شام برای خانواده می پزم را گاهی و کمی لب می زنم ولی عادتی است که مطمئن هستم قابل کنترل است. هنوز این توجیه را هم استفاده می کنم که به هر حال اگر قرار است گوشت این شخص قربانی شده هدر رود بهتر است که انرژی انباشته شده ان را مصرف کنم.
از اول هم گفتم که گیاهخواری ام ساده و آسانگیرانه است. مطمئن هستم آنها که گیاهخوار یا خام گیاهخوار می شوند از عزت نفس و قدرت تصمیم گیری و حتی وجدان مستحکمی برخوردارند و برایم واقعا جالب و دوست داشتنی است که این عزم جزم را در انسانها می بینم.
هیچ احساس بدی هم نسبت به آنها که گوشت مصرف می کنند ندارم. تنها خواهشم این است که در وعده های غذایی شان سبزیجات و حبوبات و نباتات بیشتری استفاده کنند.
محتویات بشقابی از شام که دیروز خوردم کمترر از ۵ا دلار برایم هزینه در بر داشت که کمترین مقدار پولی است که هر کانادایی برای یک شام کامل می پردازد.
یک چهارم زیتون= ۱ دلار
یک دهم بسته پنیر چدار =ر ۱ دلار
یک هفتم پیازچه بزرگ = ۵۰ سنت
یک دوازدهم بسته تخم مرغ = ۵۰ سنت
یک چهارم کنسرو لوبیای سیاه = ۲۵ سنت
حدود ۷۵ گرم گردو = ۲ دلار
