۱- چون نمی توانند بین عمل شان و شخصیت شان تفکیک قائل شوند
به نظر این نوع افراد، هر عملی که از آنها سر می زند معرف هویت شان است برای همین تصور یک خطا و ضعف برای شان مشکل است. اشتباه برای آنها یعنی سهل انگاری، حماقت و بی توجهی.
آنها یقین دارند اگر حتی تصادفا هم کار بدی مرتکب شوند به این معنا است که آدم بدی هستند. برای همین پذیرش اشتباه تهدیدی است به همه هویت فردی شان… درخواست بخشش برای شان گران تمام می شود
۲- متوجه تفاوت شرم و گناه نیستند
احساس گناه، یعنی ناراحت شدن از عمل ناخوشایندی که انجام گرفت. احساس شرم یعنی ناراحت شدن از خود … برای همین اشتباه خود را نمی پذیریم چون احساس بدی نسبت به خودمان پیدا می کنیم.
۳- ترس از همه اشتباهات گذشته
افرادی که معذرت می خواهند امیدوارند مثلا رابطه سردشان با عزیزشان به پایان برسد و آشتی و مهربانی برگردد. اما آنها که از معذرت خواهی می گریزند چون فکر می کنند اعلام اشتباه و معذرت خواهی یعنی دارم اقرار می کنم همه کارهای قبلی ام هم اشتباه بوده است.
۴- می ترسند مقصر اصلی شناخته شوند
معذرت نمی خواهند و اعلام نمی کنند که از کارشان متاسف هستند چون فکر می کنند تایید اشتباهی که مرتکب شدند همه مسولیت و تقصیر به گردن آنها خواهد افتاد. در صورتی که دلیل هر اتفاق، همواره دو طرفه است.
۵- می خواهند فاصله شان با دیگران را حفظ کنند
بعضی آدمها دوست ندارند اعلام کنند اشتباه کرده اند چون معمولا اهل بروز احساسات شان نیستند و فاصله های عاطفی شان با دیگران را حفظ می کنند. پذیرش شکست باعث می شود سپر عاطفی شان باز شود. برای همین ترجیح می دهند اشتباه خود را انکار کنند تا مبادا حریم خصوصی شان را به روی دیگران باز کنند.
5 Reasons Why Some People Will Never Say Sorry
