سلام. ۳۳ ساله هستم و متاهل و پدر. من و همسرم هر دو شاغل هستیم. با این وضعیتی که دارم مدتی است با دقت تمام مصمم شدم شغلم را رها کنم و یک شرکت خدماتی راه بیاندازم. شرکتی که سرمایه زیادی نمی خواهد و می دانم که سرویس خدماتی من یک نیاز واقعی است و مشتری گسترده ایی دارد.
اگر کارم بگیرد دیگر لازم نیست کارمند دیگران باشم. تنها ریسک من، حدود یک سال کار احتمالا بی درآمد است که باید با سخت کوشی تمام، پیگیری کنم تا به ثمر بنشیند. همسرم می گوید به ریسکش می ارزد. اما خودم هنوز جرٍتش را پیدا نکردم. ضمن اینکه دوستان نزدیکم هم مرا از این کار منع می کنند. نصیحتی دارید؟
فرامرز عزیز
آدمی هستی که به نظر می آید همه جانبه برخورد می کنی. ریسکی هم که در باره انجامش فکر می کنی را حساب کردی. احتمال اینکه وضع اقتصادی خانواده ات کاملا در هم بریزد هم زیاد نیست چون همسرت هم کار می کند.
در یک مرحله از سن و زندگی هستی که اگر الان نخواهی انجامش دهی حتما بعدا سخت تر و غیرممکن می شود.
دوستان تو حق دارند و خوب است که نگران تو هستند. آنها ولی بخشی از تصمیم شان در باره ریسک اقتصادی ات، شاید مربوط است به تصوری که از تو دارند.آنها شاید این خلاقیت و جسارت و یا پیگری را در تو نمی بینند و ترجیح می دهند اذیت نشوی و نقش بازدارنده را ایفا می کنند.
شاید هم ناخواسته از سطح تلاش و همت و خلاقیت خودشان است که به این قضاوت در باره تو رسیدند. معمولا همه ما برای دوستان مان و قابلیت هایشان، بها و قدر کمتری قائل می شویم. این طبیعی و سالم است.
اگر از شغلت راضی نیستی و آینده ایی در آن نمی بینی پس به ریسکش می ارزد. با قدرت و دقت تمام برو و این ایدهِ راه اندازی شرکت را عملی کن.
فرامرز عزیز ولی حتما یادت باشد که تصمیم گیرنده اصلی خودت هستی.
