گاهی که فرصت می شود با یک زن به رستوران برویم آنقدر درگیر آشنایی و معرفی خودم و شناخت طرف مقابل هستم که نمی خواهم به این مسئله فکر کنم حالا کدام مان باید پول رستوران را بپردازیم.
شاید بعضی زنها دوست ندارند قرار و عرف را به هم بزنند و ترجیح می دهند و راحت تر هستند که دنگ شان را مردان بپردازند.اما وقتی این از خودگذشتگی و هزینه دادن مرد را قبول می کنیم داریم می گوییم او فردی قدرتمند و بخشنده هست و حق دارد و برازنده اش هست که آقای خانه و قانون گذار باشد.
عده ایی هم معتقدند زنها به عمد از پرداختن پول شامی که با یک مرد داشته اند امتناع می کنند چون نمی خواهند مردان را ناخواسته به یک مسابقه قدرت بکشانند.
اینجا و آنجا از قول بعضی زنان گفته شده که، اگر از مردی که ملاقات کرده اند خوش شان بیاید می گذارند همه هزینه رستوران را بپردازد وگرنه دنگ خودشان را می دهند.
عده ایی از مردان فکر می کنند زنان طوری طبیعت شان برنامه ریزی شده است که فقط بلدند مردان را به حمایت از خودشان ترغیب کنند.
بعضی می گویند این مالیات و بهایی است که مردان می پردازند چون دستمزدشان بیشتر است. چون فرصت تجربه شان در زندگی بیشتر است. چون سنت و عرف، آنها را برای زندگی، موفقتر و مهیاتر ساخته است.
من ولی جزو مردانی هستم که دوست دارم پول رستوران رفتن با یک زن را بپردازم حتی اگر از او خوشم نیامده باشد.
منبع اصلی نوشته
