سال ١٩٩٨ در کتاب « فمینیسم» خانم ناتاشا والتر این بحث را مطرح کرد که زنان نباید واهمه‌ای داشته باشند از اینکه به وسیله‌ای جنسی تبدیل شوند. او می‌گفت که «زنان جوان نمی‌خواهند به آنها گوشزد شود که چطور لباس بپوشند و با چه کسی بخوابند». خانم والتر اکنون اعتراف می‌کند که «کاملا در اشتباه بوده است»
خانم ناتاشا والتر در کتاب جدیدش «عروسک‌های جان‌دار: بازگشت زن‌ستیزی» تصویر ترسناکی از وضعیت زن ترسیم می‌کند. او می‌گوید که در دو دهه سابق به زنان جوان گفته شده بود که برتری مردان فقط یک برتری فیزیکی است ورابطه نابرابر موجود در جامعه نیز به خاطر این تفاوت‌ها است و ربطی به فرهنگ مردانه جامعه ندارد.زنها نباید احساس بدی داشته باشند برای اینکه جنسیت آنها بیش از حد در جامعه مورد استفاده قرار گفته است و رقصنده لخت کافه‌ها بودن عمل شیکی است.
خانم والتر که کتابش را به دو بخش «زن‌ستیزی جدید» و «جبر جدید» تقسیم کرده است به تشریح فرهنگی می‌پردازد که در آن زنان به آرامی به عروسک‌های توخالی خوشگل و پر زق و برق تبدیل می‌گردند. او از سیمون دوبووار نقل قول می‌کند که:«دختران کوچولو در حال نازکردن و زینت‌بخشی عروسک‌های خود، آرزو می‌کنند که لباس‌های زیبایی از نوع عروسک خود بپوشند و فکر خواهند کرد که خودشان هم عروسک‌های زیبایی هستن».نویسنده کتاب «عروسک‌های جان‌دار» به‌ویژه به این نکته می‌پردازد که جامعه خصومتی را درباره فمینیسم شکل داده است که باعث سردرگمی و برداشت‌های نادرست درباره قدرت انتخاب و قدرت زنان شده است.
او به فرهنگ مسلط اعتراض می‌کند که با بیش از حد سکسی‌کردن جامعه باعث ایجاد صدمه به شخصیت زنان می‌گردد.کتاب خانم والتر بیشتر از هر قسمت دیگری وقتی که از زنان رقصنده لخت در سالن‌های مملو از مردان حرف می‌زند از جذابیت بیشتری برخوردار می‌شود. او در مخالفت با این اعتقاد عمومی که زنان رقصنده با انتخاب شخصی به این شغل روی آورده‌اند به سراغ زنان جوانی می‌رود که در این مراکز مردانه می‌رقصند. او نگران آن است که ماجرای انتخاب و اختیار تبلیغ شده برای زنها، این روزها ممکن است منجر به سوء استفاده از آزادی جنسی زنان شود.خانم والتر از مسابقه مسخره‌ای می‌گوید که برای زنان از طرف یک مجله مردانه با عنوان «خوشگله‌ها توی رختخواب» تدارک دیده شده بود.
استقبالی که زنان جوان از این مسابقه کردند نشان‌دهنده واقعیت دردناکی است که فرهنگ زن‌ستیز جدید بر زنها تحمیل کرده است.زن‌های جوان در این مسابقه در حضور گروهی از مردان لخت شدند و با اداهای مختلف هم‌دیگر را بوسیدند و تن به هر بی‌حرمتی دادند آن هم برای اینکه شاید برنده مسابقه شوند تا تازه بتوانند به عنوان مدل، یک قرارداد کوچک کار با مجله مردانه ببندند.نقل قول تکان‌دهنده یک زن روسپی مضمون بر اینکه «من به حرف‌هایی از این دست که روابط جنسی بی‌بندوبار به زن قدرت بیشتری می‌دهد ایمان داشتم» درحین ملاقات با خانم والتر به تلخی تمام موید این برداشت غیر مسئولانه فمینیست‌های هم‌نسل خودش است که به زنان القا کرده بودند که داشتن روابط جنسی نشانه انتخاب و قدرت مستقل زنان است.
زنان غربی از دیدگاه خانم والتر به این شبهه ارزشی تن دادند که بهادادن به سکس باعث بالارفتن احترام آنها در جامعه می‌گردد. به نظر او فمینیست‌های دهه‌های گذشته (زنان امثال خودش)، با تشویق زنان به آزادی و فعالیت جنسی زیاد و اینکه همه آن انتخاب‌ها باعث قدرت بیشتر زنان می‌گردد ناخواسته به آرزوهای جنسی مردان جامه عمل پوشاندند.خانم والتر با این وجود از حق زنان برای ابراز وجود جنسی کوتاه نمی‌آید و از آن به عنوان «یک اصل اساسی آزادی زنان» یاد می‌کند.
در بخش دوم کتاب او به جبر فیزیکی اشاره می‌کند که معتقد است زنان از نظر جسمی با مردان فرق دارند و نارسایی‌های اجتماعی و محدودیت‌های موجود ناشی از این تفاوت یا به عبارتی دیگر ناشی از برتری فیزیکی مردان است.«فمینیسم در غرب قادر گشته است که یک انقلاب صلح‌آمیز را تدارک ببیند و فرصت‌های بی‌شماری را برای زنان خلق کند. ما قدم‌های بسیاری رو به جلم برداشته‌ایم و برای دختران ما، آسانسور مطالبات حقوق زنان لازم نیست که در طبقه عروسک‌ها درجا بزند»
Living Dolls: The Return of Sexism by Natasha Walter
http://www.guardian.co.uk/books/2010/jan/31/living-dolls-natasha-walter
