سالها پیش، یک روز از دستِ این کفش هایی که بوتیک ها می‌فروختند به ستوه آمدم، زود از فرم می‌افتادند و چون جای تنفس نداشتند پاها زود بو می گرفت. … تا اینکه یکی به هم گفت «آقا کفش دست دوز بخر»
رفتم یک جایی که سفارش این جور کفش ها را می گرفت، پیرمردی بود، پایم را گذاشت روی یک کاغذ و دورش را خط کشید و متر کرد و از این جور کارها، و رقمی خواست که اندازه قیمت کفش متوسط چرمی بود، گفتم باشه…
کفاش پیر گفت ولی حداقل چهارسال برات کار می کنه… اگر کهنه شد بیارش اینجا من دوباره زنده اش می کنم! خلاصه دو هفته گذشت و من رفتم کفش تمام چرمم را تحویل بگیرم، وقتی کفش را به من داد واقعاً یک حسِ بینظیری داشتم. حقیقتاً زیبا بود، بعد به من گفت که بیا یادت بدم چطور واکسش بزنی، که در نوع خودش سرویس و آئینی بود که این روزها نمی شود یافت.
آز آن به بعد من دیگه شدم مشتری کفش تمام چرم دست دوز… یادم می آید همان اولین کفشم که خراب و کهنه شد بردم برای پیرمرد و یک هفته وقت خواست، وقتی برگشتم باورم نمی شد این همان کفش است! واقعاً دوباره زنده شده بود.
تولیدات چین به عنوان کارخانه کالاهای ارزان سیاره ما، به طور کلی به نفع بشر است چون کالاها را قابل دسترس جمعیت گسترده تری از طبقات مختلف ساخته است. با آنکه تولید ملی در حد تولید کارخانه ای در اغلب کشورها رو به افول رفت اما صنف های با مهارت، در هر جامعه ای که قادر به تولید دست ساز یا با کیفیت بالاتر هستند رونق گرفتند.
بقا و رشد افرادی با مهارت های این پیرمرد کفاش، برای اقتصاد بومی هم خوب است و هم حافظ هویت صنفی است که می تواند ظرافت ها و خصلت های سنتی را ماندگار نگه دارد.
با این همه نگرانم و افسوس می خورم که اگر امثالِ این پیر مرد سایه کمرنگشان بر روی صنعت کفشِ کشور کم بشود سرانجام نسل فردای این نوع اصناف بومی چه خواهد شد؟
مراکز معرفی و تولید کفش دست ساز ایرانی ۱
مراکز معرفی و تولید کفش دست ساز ایرانی ۲
مراکز معرفی و تولید کفش دست ساز ایرانی ۳
مراکز معرفی و تولید کفش دست ساز ایرانی ۴
مراکز معرفی و تولید کفش دست ساز ایرانی ۵
