من توی زندگی چون سختی های زیادی کشیدم آدم مستقل و با پشتکار بالایی هستم اما تا حالا زندگی روی خوش به من نشان نداده. همه میگن ازدواج کن خدا خودش همه چیز رو درست میکنه من خودم آدم مذهبی هستم ولی بعضی وقتها با خودم میگم خدا اگه می خواست درست کنه زندگی پدر و مادرم رو درست می کرد تا من و برادرم اینقدر سختی نکشیم.
حالا به نظر شما چه باید کنم؟ مجرد بمونم تا وضع مالی ام خوب بشه بعد ازدواج کنم یا ازدواج کنم و با خودم بگم همه چیز درست میشه و ریسک بدبخت شدن همسر و فرزندان رو به جون بخرم؟
سیروس عزیز
به چند دلیل فکر می کنم بهتر است از ازدواج نترسی و قدم های اول را برداری:
۱- با آنکه تجربه تلخ مشکلات اقتصادی والدین خودت را شاهد بودی ولی گفتی که مرد خودساخته و سخت کوشی شده ای. این خصوصیات از عوامل اصلی موفقیت زندگی زناشویی است.
۲- بله ازدواج و بی پولی، ترکیب ناگواری ایجاد می کند ولی ازدواج در این دوره و زمانه می تواند شکل های خیلی ساده تری از زندگی مشترک هم باشد. بزرگترین سد اولیه ازدواج یک زوج ایرانی، مخارج بسیار زیاد و غیرضروری عروسی است.
یادت باشد همسر یک مرد در این دوره و زمانه، یک زن محتاجِ ضعیف نیست که منتظر شوهرش باشد تا مسوولیت هزینه زندگی اش را عهده دار شود. مطمئن باش در هر نقطه ایران که باشی دختران مستقل و سخت کوش و شاغل و تحصیلکرده وجود دارند که مثل خودت می پذیرند زندگی مشترک را در ساده ترین شکل ممکن، شروع کنند.
خوب می شود اگر مردان ایرانی تصور و توقع شان از زن زندگی را عوض کنند. بهتر است همسرانی که برمی گزینند را یک انسان بزرگسال مستقل و مثل خودشان تصور کنند… در حقیقت زندگی مشترک این روزها برای نسل جدید پیوند دو انسان مجرد است که تصمیم می گیرند با هم، هزینه های زندگی را بپردازند.
۳- سن تو سن عشق است و زناشویی… اما در جامعه ای زندگی می کنی که روابط دوستی و زناشویی بدون ازدواج، سخت و دست نیافتنی است. برای همین همه درک و شعورت باید در خدمت یافتن شریک مناسب برای زندگی باشد.
از ازدواج نترس. ترس تو باید در انتخاب همسر باشد. دقت کن انسانی مسوول، خودساخته و سخت کوشی بیابی که برای شروع زندگی زناشویی، توقعات واقع بینانه داشته باشد.
image source
