این جمله حتماً برای خیلی از مردها آشناست: «من؟ من خوبم. همه چی میزونه. تو اگه کاری داشتی رو من حساب کن»
می گویند درخواست کمک برای مردان دشوار است. آنها اگر درون خیابان برای یافتن یک آدرس، گم شوند معمولا به دنبال کمک گرفتن از دیگران نیستند.
در تربیت پسران، وابستگی تعبیری جز ضعف ندارد. علاقه مند بودن و دلبستگی مترادف است با آسیب پذیر بودن … فرهنگ سنتی جامعه مدام تذکر می دهد که وابستگی عاطفی نوعی خصلت و رفتار زنانه است.
دنیای روانشناسی، وابستگی و دلبستگی بسیار شدید را درست نمی داند و معتقد است باعث افسردگی، الکلی شدن و نگرانی مزمن می شود. اما حس اتکای شدید به خود را نیز باعث انواع ناهنجاری ها می داند.
روانشناسان می گویند حس استقلال و بی نیازی، بهتر است همراه با یک حس دلبستگی باشد. یعنی بلوغ شخصی آدمها از ترکیب متعادل توانایی های شخصی و عواطف و احساسات ایجاد می شود.
مثال خیلی آشکار در این زمینه، شدت وابستگی یک زوج است که به تازگی به هم دل بسته اند. آنها در این مرحله، به شدت وابسته به همدیگر هستند و هر نوع تفاوت یا فاصله یا حتی اختلاف ایده یا سلیقه را برای ارتباط همدیگر تهدید کننده می یابند.
اما پس از مدتی که احساسات و عواطف فروکش کرد اگر به یک سطح از درک و بلوغ در رابطه با همدیگر برسند هم وابستگی عاطفی شان به همدیگر را حفظ خواهند کرد هم به مرور، محوطه شخصی و استقلال بیشتری برای همدیگر ایجاد می کنند.
ما مردان بهتر است از قوانین نامتعادل قدیمی فاصله بگیریم چون هنوز طوری تربیت می شویم انگار زمانه عوض نشده است. ما مردان هم توسط قوانین و شرایط جدید در منگنه هستیم هم از طریق توقعاتی که از قدیم بر روی دوش ما گذاشته اند.
ما لازم نیست اگر مشکل روحی یا افسردگی داریم به خاطر احساس شرم یا نشان ندادن ضعف، بسوزیم و بسازیم. ما اگر لازم باشد بهتر است گریه کنیم. اگر نیازمند مشاوره روحی هستیم از دانش پزشکی بدون خجالت یا احساس گناه، استفاده کنیم و از همه مهمتر، نیازها و وابستگی عاطفی مان را انکار نکنیم.
Men’s Fears of Dependency in Relationships
https://www.psychologytoday.com/us/blog/fear-intimacy/201901/men-s-fears-dependency-in-relationships
