روانشناسان در بررسی های شان پی برده اند که بیشترین سوالها را انسانها در ۴ سالگی می پرسند. می گویند به طور میانگین هر کودک ۴ ساله بیش از ۱۰۰ سوال در روز می پرسد.
کودکان ۴ ساله پی می برند که راحت ترین و کامل ترین راه برطرف کردن کنجکاوی شان، پرسیدن است. کودکان ترسی ندارند از اینکه همه بفهمند آنها نمی دانند.
همه کودکان بعد از ۴ سالگی خیلی سریع فراموش می کنند که سوال کردن چقدر می تواند مفید باشد و احساس خوبی نیز ایجاد می کند. از نوجوانی به بعد سوال کاملاً از زندگی محو می شود.
اینها پرسش هایی است که خوب است هر کدام از ما گاهی به آنها سر بزنیم:
۱- آیا دوست دارم به عنوان فردی که هیچ نمی داند دیده شوم؟
کودکان چهارساله به تنها چیزی که موقع پرسیدن های مکرر نمی اندیشند احساس حماقت و نادانی است.
آیا شما حاضرید بدون خجالت یا حسابگری مثل یک کودک ۴ ساله فقط مشتاق پرسیدن باشید؟
۲ – آیا راحت هستم سوالی بپرسم که جوابش معلوم نیست؟
مهمترین سوال های زندگی معمولاً جوابی ندارند. خیلی از آدمها برای سال های طولانی با این نوع سوالات کلنجار می روند ولی باعث نمی شود که دست از آنها بکشند.
۳ – آیا می توانم ایده ها و نظراتی که دارم را پشت سر بگذارم؟
۴ – آیا قادر هستم بپذیرم که اشتباه شاید از من بوده است؟
۵- آیا می خواهم با آرامش و طمانینه با زندگی روبرو شوم و ذهنی داشته باشم که آرام فکر کند
پرسیدن سوال لازم نیست کامل و بی نقص یا حتی درست باشد. مهم خود سوال است که در عمل نوعی فکر کردن است.
