دوربین‌ تلفن‌مان را به سمت اتفاقات خوب هم بگیریم

دیدن ویدئوی آخرین پیام جوان ۱۹ ساله اردبیلی و بعد دیدن ویدئوی پریدنش از ساختمان چند طبقه وسط شهر و صدای جیغ و بهت مردم، جانخراش بود … اما در همان حین، از این موج گسترده اتفاقات منفی که می بینیم و بازنشر می دهیم با تمام وجود، نگرانم. بخصوص که متاسفانه، حکومت نالایق و مسئولان نابخرد، هر روز صدها دلیل منفی جدید می آفرینند.

نوجوانان و بخش بزرگی از جوانان کشور هنوز تصمیم گیری‌های اساسی شان با احساسات صورت می پذیرد. خیلی‌های شان تحمل ناراحتی و بن بستی که گریبان جامعه را گرفته را ندارند. آنها حق دارند که همین الان سهم شان را از زندگی بخواهند. برای شان سخت است به خودشون بقبولانند که بعدا حتما همه چیز بهتر می شود. همه سراسیمه اند و بیش از حد نگران.

برای همین شاید بد نباشد همراه با ثبت و افشای هر خبر تاسف انگیز  یا هر حماقت و تنگ نظری مسئولین، ابتکار و همتی به خرج دهیم و یک رفتار مثبت شهروندی را هم نقل کنیم. دنبال خوبی‌های انسان‌ها نیز باشیم. از امید هم بگوئیم و از اینکه با همه محدودیت‌ها، هنوز هویت و مرام انسانی را از ما نتوانستند بگیرند.

شاید بد نباشد بین اعمال حکومت نالایق و رفتار شهروندان جامعه فرق بگذاریم. شاید بد نباشد از تلاش‌های انسانی و مفیدی بگوئیم که توسط خود مردم به وقوع می پیوندد و ربطی هم به حکومت ندارد.

شاید بد نباشد مثلا کمپین ساده ایی ایجاد کنیم که برای سال آینده به همت احتیاط و دقت بیشتر خودمان، پنج درصد از میزان مرگ و میر جاده های کشور بکاهیم.

بیائیم از مهربانی هایی که می شناسیم حرف بزنیم. از همسایه و همکار و دوست خوبی که داریم بگوئیم. از سخت کوشی و به جاده خاکی نزدن افرادی که می شناسیم مثال بیاوریم. با دوربین تلفن مان، از جمع آوری زباله ها توسط شهروندان، فیلم بگیریم. از پناه دادن به حیوانات خبر دهیم و حتی عمل سادهِ رعایت حق عابر پیاده را وقتی دیدیم تبلیغ کنیم …

اخبار بد، نتیجه ها و پیامدها را نشان می دهند و برای همین توجه برانگیز هستند. از اخبار مثبت، سخن گفتن بسیار دشوار است و جذابیت ندارد. ولی تکرار مداوم و حضور همیشگی حس مثبت، به هر حال بر روح عمومی جامعه موثر خواهد بود.

بله همه می دانیم که بحران های اساسی جامعه را نمی توانیم به طور فردی حل کنیم ولی می توانیم یک لایه کوچک امید و احترام، بین خودمان ایجاد کنیم. امیدی که تنه اش به جوان اردبیلی هم ممکن بود بخورد. شاید با تبلیغِ اخلاق نیک، ویدئوی خداحافظی و خودکشی کمتری را از جوانان ایرانی شاهد باشیم.

More from ونداد زمانی
طلاق در بزرگراه – ۴
سه ماه می شد که پریسا بدون من، شب را به سر...
Read More