الان وقت حسابرسی شخصی به سایر ایده ها و انواع شیوه های سیاسی اجتماعی نیست. احساسات به اندازه کافی وجود دارد. سعی کنیم به طور منطقی از نگرانی ها، از احتمال خارج شدن کنترل از دست همه بگوئیم. راهکار معرفی کنیم.
متحد باشیم. در این چهل سال، اقشار عظیمی از مردم وطن، اذیت و محروم نگاه داشته شدند. از تهمت و افترا دوری کنیم. مهربان باشیم.
نگذاریم دروازه های جهنم خاورمیانه به روی ایران گشوده شود. نفرت و انتقام، در جلوی چشمان جهان، سرزمین ها را با خاک یکسان کرده است. حکومت نالایق ایران با ندانم کاری هایش، دشمنان زیادی برای ایران آفریده است.
مشروطه سلطنتی بخشی از حافظه تاریخی و هویت این سرزمین است. مردم بی دلیل به ایده های آشنا و قدیمی روی نمی آورند. ببینید تفکر سلطنتی چه به روز اسلام ایرانی آورده است. شیعه، مشروطه سلطنتی است.
اعتراضات سراسری واقعی است حتی اگر نیت های دیگری هم خواسته باشند که موثر باشند.
هیچ چیز را انکار نکنیم. به ذهن مان، شیوه نگاه مان و نگرانی ها و امیدهای مان، فرصت بازبینی مجدد بدهیم. هیچ موقع به انتقامجویی و تحقیر میدان ندهیم.
یادمان باشد که ما زندگی اجتماعی محترم، عادلانه و عاقلانه می خواهیم.
