بدبینی همیشه با بشر همراه بوده است. در نظر اول شاید این ایده که همه تلاش ها و اهداف آدم، سرانجام بد خواهد داشت غیرمنطقی و حتی فلج کننده به نظر برسد ولی یک ایده فلسفی و روانشناسی هم وجود دارد که می گوید « بدبین بودن باعث شادی حقیقی خواهد شد»
آلن دباتن فیلسوف روزگار ما در یک ویدئوی کوتاه سعی می کند توضیح دهد چرا بدبینی یک نوع واکنش هوشمند است. او معتقد است بدبینانه دیدن زندگی:
ما را آماده می سازد بدترین سرانجام ها را در نظر بگیریم. با پایین نگه داشتن توقع ما از زندگی، تنش و افسوس کاهش می یابد. بدبینی ما را در برابر ناملایمات محافظت می کند.
متاسفانه ما در دنیایی زندگی می کنیم که به شکل مسخره ایی خوشبینانه نمایش داده می شود. مهمترین دلیلش این است که تکنولوژی روز به روز بهتر می شود و این توفع را ایجاد می کند که زندگی نیز حتما بهتر می گردد.
البته مقدار قدرتی که برای ایجاد زندگی بهتر داریم و بهتر نشدن زندگی، یک تناقض جدید نیست. ما انسانها به دلایل زیاد از جمله داشتن ضعف های انسانی نظیر حرص، ترس، حسادت و غرور، تاکنون نتوانستیم یک سیستم خوب برای جامعه ایجاد کنیم.
برای همین انواع مذاهب و ایده های بشری سعی کردند ما را برای بدترین وقایع آماده کنند. اغلب مذاهب معتقدند انسان باید رنج بکشد و بعضی شاخه های دیگر مذاهب بشری، انسان را یک گناهکار شکست خورده می دانند که فرصت ایجاد بهشت بر روی زمین را از دست داده است.
برای همین همگی مذاهب وعده دنیای بهتر ( بهشت) یا سرانجام وخیم تر( جهنم) را برای بعد از مرگ ارائه می دهند. همه این تاکتیک ها برای این بود که سطح توقع ما را در زندگی مهار کنند.
روانشناس معروف قرن ۱۹ میلادی William James گفته است ما دو راه برای رسیدن به خوشبختی داریم. یا واقعیت ها را تغییر دهیم یا توقعات خودمان را کاهش دهیم.
اینجاست که بدبینی عین خردمندی است چون آدم بدبین با واقعیت زندگی که بسیار غیرقابل پیشبینی است کلنجار نمی رود. آدم بدبین با هوش عاطفی که دارد اصلا توقعی برای شادی و سرانجام خوب، تصور نمی کند.
بدبینی به عنوان یک دفاع طبیعی هر روز این هشدار را یادآوری می کند که:
یک – چون زندگی به طور معمول، مسیر درستی را نمی پیماید
دو – طبیعی است که همه آدمها در اغلب اوقات، غمگین و نگران باشند
سه – خیلی طبیعی است که نسبت به نوع شغلی که انتخاب کردیم پشیمان باشیم
چهار – همه افرادی که فکر می کنیم نرمال و سالم هستند، در حقیقت انسان هایی هستند که نشناختیم و نمی دانیم چه مشکلی در درون خود دارند
پنج – آدمها فقط در دقایق محدودی از روز می توانند شاد باشند
شش – اغلب امیدهای ما بر باد خواهد رفت
هفت – اغلب انسانها افراد مذبذب و متوسطی هستند
بدبینی این مکان را می دهد که دست از غم و نگرانی اساسی بکشیم چه بسا که قادر باشیم به زندگی و پیامدهایش بخندیم. شاید هم برعکس، شادی مان دو چندان شود وقتی که هیچ توقعی نداریم و یک اتفاق خوب و اصیل، نصیب مان می شود.
There Really Is Wisdom In Pessimism
http://www.huffingtonpost.com.au/2015/11/07/the-benefits-of-pessimism_n_8448152.html
