بله برای هزاران سال، شرایطی ایجاد شده بود که مردان برندهِ فرصت های زندگی بودند. حق کار و تحصیل و سفر و قدرت بدنی شان، آنها را از زنان متمایز کرد. همه دانشمندان، روحانیون، شاهان و خدایان معمولا مرد بودند. مردان توانستند کنترل کننده زندگی زنان باشند.
ولی در کل، بازنده اصلی زندگی، مردان بودند چون مرگبارترین کار جامعه یعنی جنگ به عهده آنها بود. دفاع از قبیله یا تعرض به قبایل دیگر توسط مردان صورت می گرفت. جنگ معمولا حرفه مردان بود و بخش بزرگی از مردان جوان در طول تاریخ در میدان جنگها جوانمرگ شدند.
سپردن جنگ به مردان دلیل مشخص بیولوژیک هم داشت. مردان برای بقای بشر «زیادی» بودند و نقش زاپاس را داشتند. برای مثال اگر از یک قبیله ۱۰۰ نفره، همه ۵۰ مردان به جنگ می رفتند و حتی یک نفرشان زنده بر می گشت می توانست همه زنان قبیله را باردار سازد و جمعیت قبیله پس از مدتی به حالت سابق برگردد و بقای شان تضمین شود.
ولی اگر زنان قرار بود به جنگ بروند و مثلا یک زن برای قبیله بعد از جنگ می ماند ان زن فقط یک بچه به قبیله می افزود و قبیله نمی توانست به این زودی ها به حالت عادی برگردد.
زنان در طول تاریخ، سکس شان محدود و کنترل شد. از درس و کار و بقیه فرصت ها بازمانده بودند ولی به جای آن ناگزیر نبودند معمولا در حین حفاظت از قبیله بمیرند. تلفات زنان و کودکان البته همیشه بود، بخصوص بعد از شکست یک قبیله… ولی معمولا زنان در جنگ ها حضور عمومی نداشتند.
مرد دیسپنسبل ( قابل جایگزینی) آفریده شد. تعدادش برای بقا و جنگ لازم بود. برای کار و شکار هم لازم بود ولی برای تولید فرزند و افزایش جمعیت قبیله، تعداد مردان مهم نبود چون عملا حتی یک مرد به تنهایی می توانست همه زنان قبیله را باردار سازد.
منظور این است که کل ماجرای تحول و تمدن بشر یک مجموعه نابرابر و ناقص بود و همه ( زنان و مردان ) به روش های مختلف قربانی بی عدالتی جوامع قدیمی بودیم.
زنان خیلی چیزها را در این هزاران سال از دست دادند و مردان جان شان را… این شیوه قدیم بود. حالا داریم کم کم به سمت برابری و عدم کنترل همدیگر می رویم. امیدواریم.
IMAGE SOURCE
http://www.cityam.com/268842/dunkirk-review-christopher-nolan-directs-tom-hardy-kenneth
