مقاله ایی این اواخر می خواندم که بازگو کننده تجربیات یک گارسن نیویورکی بود. موضوع مقاله، ماندن غذا در گلوی بعضی مشتریان بود و احساس خفگی که به سراغ شان می آمد. او می گفت بر اساس تجربیات خودش و سایر افرادی که در رستورانها کار می کنند مردانی که گلوی شان در حین صرف غذا می گیرد ترجیح می دهند در دستشویی پنهان شوند تا اینکه تقاضای کمک کنند. مردانی که بعضی های شان حتی جان خود را بر سر آن می بازند.
امتناع از کمک گرفتن، نوعی غرور و خودبزرگ بینی است. چون کمک خواستن یعنی اعلام این واقعیت که من قادر به انجام کارم نیستم. یعنی اینکه من ضعیفم… خیلی ها معتقدند دست نیاز بلند کردن، ارزش چیزی را که به دست می آوریم ندارد. این نوع لجبازی ها در درجه اول یک بی اعتمادی محض به افراد دیگر است و در مرحله دوم، نشانه ترس …
درخواست کمک، شجاعت می خواهد چون اولا اعلام می کنید که نیازمندید و در ثانی برای گرفتن کمک، چاره ایی ندارید که بخشی از مسائل خصوصی خود را برای فرد کمک دهنده آشکار بسازیم.
زندگی و حیات موجودات در طبیعت، خیلی سخت تر خواهد شد اگر همیاری نباشد. الگوی پرواز غاز مهاجر از طریق یاری گرفتن و کمک کردن به دیگر غازها، باعث می شود آنها 70 درصد بیشتر مسافت طی کنند.
هر غاز، یک محوطه برای پرواز غاز پشت سری ایجاد می کند که مواجهه کمتری با باد دارد. غاز پیشتاز انرژی بیشتری صرف می کند و به همه یاری می دهد و بعد از خسته شدن به ته صف می رود. این نوع حمایت و حرکت گروهی در بین پنگوئن ها در حین سپری کردن زمستان هم ثبت شده است.
The Power of Asking for Help
https://www.psychologytoday.com/blog/passion/201601/the-power-asking-help?collection=1084313
IMAGE SOURCE
