دارم ۳۰ ساله میشم. همه جا گفتن دخترها دنبال مردی میگردن که به حرفاشون گوش بده، پای حرفاشون بشینه. این راهیه که من در پیش گرفتم. اما نمیدونم مشکل از کجاست چون به هرکدوم گفتم ازت خوشم میاد، همشون گفتن نه، ما با هم دوستیم. نمیدونم شایدم راهم اشتباهه.
نادر عزیز
اولین آشنایی و نگاه ها بین یک زن و مرد، وقتی که کنجکاو هم می شوند خیلی صریح و مشخص در باره امکان علاقمندی و جذاب بودن طرف مقابل است.
خیلی از احساس علاقه ها و جذابیت ها ناخوداگاه هستند یا ترکیبی از تربیت و غریزه … معمولازنان از دیدن اعتماد به نفس، قد و هیکل، شیک پوشی، موقعیت اجتماعی و اقتصادی، هوش و ذکاوت و از همه مهمتر، رفتار، حرکات و حرف زدن شما، به یک حکم اولیه از شما می رسند.
نادر عزیز به نظر می رسد تو در برخورهای اولیه، از خودت مردی را بروز می دهی که در درجه اول شبیه یک دوست معتمد است. نوعی از مرد که حس و سلیقه جنسی اش به جنس مقابل را بروز نمی دهد.
این رفتاری که بروز می دهی شاید پوششی است برای کمبودهایی که فکر می کنی داری. شاید فکر میکنی قیافه ات اصلا جذاب نیست. شاید فکر می کنی وضع مالی ات خیلی بد است یا شاید همیشه جذب زنانی می شوی که خیلی خاص و تک هستند.
یا مهمتر از همه اینکه، شاید احساس جنسی ات را نادرست و گناهکارانه می دانی و با تمام وجود در نقش یک قدیس ظاهر می شوی…
هر چه که هست راه درستی برای شروع نیست. تو با این شیوه ات یک توقع مشخص را در زنان ایجاد می کنی که اگر هم احساسی به تو داشته باشند را مهار کنند. مردی که فقط مهربان و نیکوکار است چیزی بیشتر از احساسِ یک « دوست» ایجاد نمی کند
تو حتما و طبیعتا انسان خوبی هستی و علاقمند هستی که به حرف هایش گوش دهی و حس اطمینان و اعتمادش را جلب کنی ولی قرار نیست این اولین و تنها واکنشی باشد که او از تو ببیند و بفهمد.
