قبل از اینکه سیما را ببینی چه انتظاری داشتی؟
یحیی: ما بیش از دو ماه است که از طریق اینترنت همدیگر را می شناسیم. مدتی سلیقه های همدیگر را دنبال کردیم. من کمی کنجکاوی بیشتر به خرج دادم. با یکی دو سلام و روزت بخیر و … شروع شد. بعد برایش موسیقی مورد علاقه ام را فرستادم. او هم چند روز بعد کنجکاوی اش نسبت به من شروع شد.
آیا تردید داشتی که یحیی همانی باشد که در عکس هایش می دیدی؟
سیما: این روزها نسل ما برای تشخیص آدم های تقلبی یه ذره زرنگ تر شده است. البته همیشه امکان اشتباه وجود دارد و باید دقت کرد ولی یحیی که توی اینستا یا فیسبوک و جاهای دیگه تنها نبود. توی یک جمع بزرگ می دیدمش. دوستانی داشت. گفتگوهایش، جاهایی که با دوستانش بوده. مهمونی ها، خانواده اش. اینها را می شود دید.
کدام تان دلش می خواست آن یکی را از نزدیک ببیند؟
سیما: من حوصله قایق موشک بازی نداشتم. رابطه در درون اینترنت، بخصوص آشنایی و نشانه گذاشتن و شناختن اینکه من چه نوع فردی هستم یا او چگونه آدمی است خیلی وقت گیر است و انرژی آدم را تخلیه می کند. از وقتی که فهمیدم او کمی علاقه دارد دلم می خواست ببینم چطور آدمی است. می خواستم تکلیفم را روشن کنم. چون اینترنت با همه دنگ و فنگ هایش، فقط یک لایه از شخصیت را می تواند نشان دهد. می خواستم با چشم و حس و شعور خودم قضاوت کنم.
یحیی: برای من لبخند خیلی مهم است. سیما همیشه می خندد. در همه عکس هایش… می خواستم ببینمش و برایم ثابت شود که خنده رو است. این دلیل اصلی ام بود وقتی که فکر کردم می خواهم و باید او را ببینم.
توقع تان برآورده شد؟چه اتفاقی در ملاقات اول افتاد
سیما: چیز جالب این بود که یحیی همانی بود که در اینستا و فیسبوک و همه حرف ها و ماجراهایی که در ذهنم از او نقش بسته بود یکی بود. تعجب کردم. انگار بارها او را دیده بودم. راحت بودم. برایم خیلی این احساس عجیب ولی جالب بود.
یحیی: لبخندش سر جایش بود. یه ذره زیباتر و واقعی تر… خودم یه ذره خجالتی و نگران بودم. هرچه هم می گذشت تشویشم زیاد می شد. شاید چون خیلی بیشتر آنکه توقع داشتم از او خوشم آمده بود و نمی خواستم همه اش را نشان دهم. دوست ندارم حالت درمانده و محتاج داشته باشم. این خصلت قبلا اذیتم کرده است. چندین بار.
image source
http://thetehrantimes.tumblr.com/
