۱- اگر ساعت ۵ صبح از خانه بیرون آمدید و ترافیک دیدید تعجب نکنید. در بسیاری از مراکز کاری اینجا زندگی و کارِ روزانه از ساعت ۶-۵ صبح شروع می شود. شهر کوچک و بزرگ هم ندارد. خیلی عادی!
۲- ساعت ۱۰ شب بسیاری از مردم خواب هستند پس لطفا سر و صدا نکنید!
۳- ظاهرا زندگی شبانه در اکثر شهرهای آمریکا شوخی است جز شب‌های تعطیل و مراکز شهری خاص.
۴- هر جایی که مشغول کار بشوید در ابتدا آموزش کامل می‌بینید. هر کاری استانداردهای خود را دارد و مدیران شما در مورد رعایت کردن این استانداردها سختگیر هستند.
۵- سواد سیاسی اکثر آدم‌هایی که دیدم پایین است و بسیار متاثر از رسانه‌ها!
۶- این مردم عاشق کشورشان هستند و برای پیشرفت آن تلاش می‌کنند. پرچم کشورشان را دوست دارند حتی اگر موافق دولت‌شان نباشند. رذالت به خرج ندهیم و پرچم‌شان را آتش نزنیم!
۷- کیفیت برنامه‌ریزی برای زندگی در اینجا قابل مقایسه با ایران نیست.
۸- مرز بین بدبختی و خوشبختی نسبی در آمریکا تنها یک چیز است: کار داشتن.
۹- اکثر مردمی که من دیدم مهربان هستند و شما را کاملا به رسمیت می‌شناسند. مقایسه کنید با رفتار ما با مهاجرینی که به ایران آمده‌اند!
۱۰- اکثر ایرانی‌هایی که اینجا دیدم علاقه عجیبی به تخریب ایران و ایرانی دارند و به شما توصیه می‌کنند با ایرانی‌ها رابطه نداشته باشید انگار خودشان از یک ایران دیگر آمده‌اند که بقیه اهل آنجا نیستند. البته ایرانی‌های آدم حسابی هم فراوان دیدم. بی‌حاشیه و وطن‌دوست.
ختم کلام: اگر پنجاه درصد ما ایرانی‌ها تنها دو سال مانند آمریکایی‌ها کار می‌کردیم ایران از این رو به آن رو می‌شد. همه نقص از سیستم فاسد حکومت‌داری ما نیست. خودمان هم ایراد فراوان داریم …
Image source
