سلام. من مهرناز هستم و سی سالمه. مدتهاست دلم یک رابطه پایدار و ثابت میخواد اما حتی یک مورد پیدا نشده که بشه در باره اش جدی فکر کنم. آخرین رابطه من بیش از سه سال از تموم شدنش میگذره و اونم فقط سه ماه طول کشید.
تو این سه سال با مردهای زیادی فقط آشنا شدم اما هیچکدوم به رابطه عاطفی نرسید. اکثرشان فقط سکس پارتنر می خواهند و طبیعتا همه چیز به هم میریخت و تموم میشد. هرچقدر هم گشتم که تو رفتار خودم چیزی پیدا کنم چیز عجیبی ندیدم. هیکل و قیافه و موقعیت اجتماعی نسبتا خوبی دارم و اون زمان همیشه مردهای زیادی بودند که علاقه به دوستی و رابطه با من داشتند و وقتی هم با کسی شروع به دیت میکردم تبدیل به رابطه میشد و به سمت مثبت پیش میرفت نه منفی. بعد از اون آخرین رابطه واقعی انگار دیگه هیچ رابطه ای نمیتونم داشته باشم! واقعا الان نیاز به آرامش عاطفی دارم و مدتهاست که ندارمش. به نظر تو مشکل از کجاست؟
سلام مهرناز عزیز
همانطور که خودت گفتی نیاز به آرامش عاطفی داری. اما این حالتِ نیازمند و محتاجی که حتما در رفتارت جلوه گر خواهد شد به تو اجازه نخواهد داد به آرامشی برسی که یافتن یک شریک ثابت ایجاد خواهد کرد.
سعی کن برای مدتی یک آشنایی را با این نیت شروع نکنی که یک نفر جدی و ثابت بیابی. به جای آن اصلا یک مدت وارد هیچ آشنایی نشو.
اجازه بده هدف اصلی زندگی ات این باشد که به خودت توجه کنی… صمیمانه، وضعیت روحی فراهم کن که در تنهایی به سر بردن یا کنار دوستان خوب و خانواده بودن، کفایت کند. پیدا کن حس و هویتی را که ترا منتظر و بخصوص محتاج یافتن یک نفر دیگر نسازد.
حتما همیشه آماده باش. چون بخش بزرگی از زندگی، یادت باشد که مبتنی بر شانس است. بیشتر اوقات، مهمترین کاری که می توانی انجام دهی آمادگی برای رویارویی با شانس است.
از این چرخه که گفتی و نگرانت ساخته است مدتی فاصله بگیر. چون نتیجه اش هم افزایش نگرانی است. در حین ملاقات و آشنایی با مردان، آنها این التهاب و نیازمند بودن را حس خواهند کرد. اگر متین و جوانمرد باشند حدس می زنند شخصی که دنبالش می گردند نیستی یا به تور آنهایی می خوری که نیازمند بودن ترا، طور دیگر تعبیر خواهند کرد.
منبع تصویر
