یونانی ها در دوران اوج تمدن شان، نوعی نمایش درست کرده بودند به اسم « تراژدی » و بر همان اساس فستیوال هایی هم راه می انداختند. در همه قصه ها، قهرمانان با همه قدرتی که داشتند به خاطر یک ضعف کوچک، مرتکب اشتباهی مهلک می شدند.
یونانی ها می خواستند با این کار نشان دهند سرنوشتی که خدایان یونان برای شان رقم می زدند در حقیقت یک نوع تصادف کور و بی در و پیکر است و همه با هر وضعیت و موقعیتی، اشتباه و شکست، گریبان شان را می گیرد.
در یونان باستان، تراژدی یا سرنوشت مرگبار می خواست مدام خاطر نشان کند که همه می توانند حتی با «کوچکترین خطا» دچار شکست شوند.
ارسطو معتقد است یک تراژدی از دو ویژگی ترحم و ترس برخوردار است. ترحم به قهرمانی که به راحتی امکان اشتباه در او وجود دارد و ترس از اینکه می تواند گریبان همه را بگیرد.
تراژدی وجود دارد تا ما به طور غریزی به دنبال بالا بردن توقع ما از پیروزی همیشگی نباشیم. در یک کلام تراژدی مدام یادآوری می کند که زندگی اصلا قرار نیست عادلانه باشد.
On Losers – and Tragic Heroes
http://www.thebookoflife.org/on-losers-and-tragic-heroes/
image source
