اینجا در غربت وقتی در ردیف قبرهای جدید قدم می‌زنی، بیشترشان متولد حوالی 1930 هستند. پایین و بالای جهان را پیموده، لذایذ دنیوی را چشیده و پس از سیر آفاق و انفس، راهی ناکجا شده‌اند.
یعنی زندگی خوب + مرگ معمولی از اغلب ما دریغ می‌شود. آمار مرگ و میر جوانان ما بین کشورهایی که حتی مشغول جنگ نیستند، ترسناک است! مانند آمار تصادفات جاده‌ای، اعتیاد. یا موضوعات بی آمار مثل سرخوردگی، بی خیالی.
پرسپولیس این فصل در سوگ سه مهاجم است: نوروزی، بهزادی، اولادی. مهرداد اولادی در 17 سالگی به پرسپولیس آمد و زود گل کرد. بعد از گلزنی پشتک می‌زد تا جای امیر اصلانیان خالی نباشد.
لژیونر شد اما وقتی در امارات بود، زردورزشی‌ها دست از پا ننشستند تا او را تحویل پادگان دهند! «معضل مقدس سربازی» باعث شد در تمرینات شالکه با اصرار، گذرنامه را از فاضلی بگیرد و برگردد.
دیگر به اوج برنگشت اما به قدری خوب بود که کارلوس کی‌روش در جام غرب آسیا و هر سه بازی با عربستان، بحرین و یمن بازوبند کاپیتانی را به او سپرد. حتی در جهنم اولسان وقتی کره جنوبی را بردیم و مسافر جام جهانی شدیم، روی نیمکت نشسته بود.
مثل همین شنبه که با ملوان در اهواز بوده. برگشته تهران تا امروز ظهر با پای خودش برود بیمارستان. آخرین جایی که در عمر 30 ساله‌اش قدم گذاشته.
