از خودم شروع کنم اینکه جزو 1 درصد مهاجری هستم که ایران به جهان افزوده است. جزو افرادی هستم که به مقصد شماره یک مهاجرین جهان یعنی امریکا رفته است. جایی که نزدیک به 55 میلیون مهاجر در آن زندگی می کنند.
شغل خوبی دارم و درآمدی که امثال من در جهان ایجاد کرده اند فقط در سال 2013 برابر با 420 میلیارد دلار بوده است که 379 میلیارد دلارش به کشورهای مبدا مهاجرت برگشته است.
جنگ ها و بلایای طبیعی همیشه دلایل اصلی مهاجرت بوده اند ولی با رشد و توسعه سیستم حمل و نقل، فرصت مهاجرت برای کار و زندگی اجتماعی بهتر، به یکی از دلایل اصلی مهاجرت بین المللی تبدیل شده است.
از 20 سال پیش، جابجایی بین شهر و کشور و قاره برای بخش وسیعی از مردم جهان و از جمله خودم که تا 15 سالگی حتی از شهرم سیرجان خارج نشده بدم قابل دسترسی تر شده است
من در ضمن جزو صدها میلیون مهاجر سالانه جهان هستم که از سال 2000 در تمامی جهان گسترده شده ایم. سال 2105 شاهد مهاجرت 244 میلیون انسان با میانگین سن 39 سال بوده است.
اینها را می گویم چون می خواهم تاکید کنم که مهاجرت شاید در زمان های قدیم می بایست با خراب کردن پل برگشت، صورت می گرفت ولی این روزها اکثریت مهاجرین فرصت دیدار، بازگشت و یا سپری کردن دوران بازنشستگی در سرزمین مادری شان را دارند.
می خواهم بگویم که مهاجرت یک اتفاق جهانی است و نه تنها بر تعداد مهاجرت های جهانی به شکل وسیعی هر ساله افزوده می شود بلکه به همان نسبت نیز به میمنت افزایش سیستم ارتباطلات، زندگی در کشورهای میزبان هم به نسبت قبل، راحت تر شده است.
بعد از دو پسر، دختری نیز به خانواده ما اضافه شد که درست یک روز بعد از تولد، توانست پدر و مادرهای خانواده پدری و مادری اش را بر صفحه کامپیوتر ببیند. بی شک تماس مداوم و توام با صدا و تصویر، برای فرزندان ما موهبتی است که کمک خواهد کرد با ریشه سرزمین مادری، متصل تر باشند.
خودم هم از شما چه پنهان، بر روی تلفن همراهم از یک اپ استفاده می کنم که نه تنها وضعیت هوای سیرجان را نشان می دهد بلکه حتی مسیر و سرعت نسیم و محل قرار گرفتن ماه و خورشید را در طول شب و روز برایم ترسیم می کند.
من با خواهرم و خانواده اش از طریق شبکه های اجتماعی مدام در تماس هستم. من برای شان آخرین ترانه های ایرانی تا جوک های مربوط به سیرجان را می فرستم و اگر بخواهم می توانم از تصادفات رانندگی تا مدرسه انگلیسی که برای یک مهدکودک باز شده تا مراسم تولد دخترانِ خواهرم و کیکی که سفارش داده اند با دقت با خبر باشم.
من وقتی 15 سال پیش وارد شیکاگو شده ام برای 4 ماه تمام نشد که با یک ایرانی سلام و علیک داشته باشم ولی دیدن مهاجرین هموطن که تقریبا هر هفته وارد شیکاگو می شوند و بلافاصله به طور انفرادی از فوائد یک کامیونیتی ایرانی برخوردار می شوند به شوق می آیم.
اینها را نمی گویم که خدای ناکرده تشویق تان کنم چون می دانم که به هر حال میل و کنجکاوی برای مهاجرت در هوای این سیاره به مشام همه رسیده است. این را می گویم چون با وجود همه آسان شدن ها، مهاجرت، اتفاق و تصمیم بسیار دشواری است.
http://www.un.org/en/development/desa/population/migration/data/estimates2/estimates15.shtml
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_immigrant_population
http://www.migrationpolicy.org/programs/data-hub/maps-immigrants-and-emigrants-around-world
