میل سیری ناپذیر بشر

دکتر عصب شناس Kent Berridge معتقد است مغز ما مدام در جستجوی بیشتر خواستن است. یک میل و تمنای سیری ناپذیر که می تواند مثل اعتیاد، دردآور و اذیت کننده هم باشد.

بشر معاصربه عنوان مثال چون به شکر و چربی دسترسی دارد مدام می خواهد این مواد را به مغز برساند تا پاداش ( لذت) بگیرد. از طرف دیگر« میل سیری ناپذیر» به چیزهایی نظیر پول، اعتیاد، شهرت و مصرف، عملا به چاقی، خودکشی و افسردگی بیشتر بشر منجر می شود.

دکتر Kent Berridge  معتقد است بشر این مشکل را قبلا شناسایی کرده است و برای همین مذاهب و دستورات اخلاقی را آفریده است که ما را از فعل و انفعالات شیمیایی مغز و « بیشتر خواستن» دور سازد.

در دوره اساطیر یونانی با غضب خدایان نسبت به  تنتالوس  پسر زئوس روبرو هستیم که او را به خوردن میوه و آب معتاد می سازند بدون اینکه در دسترسش باشد. داستانی اسطوره ای که نشان می دهد بشرهمیشه بیشتر می خواسته و با تاثیرات زجرآورش آشنا است.

باورهای بودایی ها نیز از این منظر، یک واکنش بزرگ بشری در برابر تمناهای غریزی است. سدی در برابر بیشتر خواستن…  از دید بودایی ها، مهار دلبستگی و تمنا برای این نیست که ما جلوی لذت را بگیریم. بودایسم به طور دقیق فهمیده است که ما در کنار لذت، با غریزه « خواستن مدوام» هم روبرو هستیم که هم می تواند بسیار لذتبخش باشد و هم دردسر ساز و افسرده کننده…

دکتر Kent Berridge سعی کرده است با تلفیق دانش فلسفی، روانشناسی و حتی مذهبی بشر، به این حقیقت اشاره کند که متوجه رفتار غریزی مغزمان باشیم. بویژه در دنیای معاصر که شرکت های بین المللی یاد گرفتند به بشر بقبولانند که همیشه و همواره، حتی بعد از رفع بسیاری از نیازهای شان، باز هم بیشتر بخواهند.