خواهر جوانترِ همسرم، مبتلا به سرطان شده است و هر چند هنوز نمی دانیم چه سرانجامی در انتظار اوست ولی همسرم کاملا افسرده شده است و همیشه در خلوت خود گربه می کند. دلم می خواهد با او همدردی کنم ولی یک نیروی ناشناخته مرا از گریستن باز می دارد. احساس شرم می کنم. نمی خواهم همسرم مرا در حال گریه ببیند. چه کنم؟
ح- شرمنده عزیز
گریه هر چند مفید است ولی اگر منجر به حس ناخواسته بدی می شود مجبور نیستی تن به این کار بدهی. با همسرت صحبت کن و احساست را توضیح بده… چه می دانی شاید در حال توضیح اشکت جاری شود.
