در حین معرفی فیلم قبلی فستیوال فیلم تورونتو، دیدن فیلم ها را به مسافرت دور دنیا در 10 روز تشبیه کردم . در ادامه این استدلال، یک فیلم لبنانی به شما معرفی می کنم به نام « صحنه بزرگ» که هم تصویری از زندگی محله ای در بیروت است و هم یک جوک یزرگ در باره سیاست در خاورمیانه …
در یکی از محله های بیروت 3 برادر از درآمد یک مغازه پیتزایی، زندگی شان را میگذرانند و مثل همه جای جهان، الگوی شان ال پاچینو است و زدن به سیم آخر و بیرون رفتن از زندگی نکبت باری که برای شان نقش زده شده است.
برادر کوچک « جادو» تازه از زندان ازاد شده است آن هم برای خلافی که مسئولش برادر بزرگش « ضیاد» بوده است. او بلافاصله پی می برد که برادر بزرگ می خواهد با یک ریسک بلندپروازانه بیش از نیم میلیون قرص کوکائین که طرفدار زیادی بین جنگنده های گروه های مختلف منطقه دارد را به اربیل کردستان ببرد.
مشکل 3 برادر بیروتی این است که مواد فوق متعلق به یک قاچاقچی بزرگ است که می داند توسط 3 برادر کلک خورده است. ضیاد به طور تصادفی یاد می گیرد که اگر ادای ساختن فیلم در آورد می تواند به بهانه فیلمبرداری در اربیل عراق، مواد را درون ظرف های فیلم خام از فرودگاه عبور دهد.
از آن پس یک عالم شارلاتان بازی های کوچک توسط آنها شروع می شود تا فیلم الکی شان سر و صدا کند. هر لحظه این فیلم یک جوک و تمسخر در باره سنت ها و عادت ها و بخصوص زدو بندهای سیاسی و قبیلگی خاورمیانه است. فیلمی که مثلا قرار است بسازند داستان کلیشه ازدواج یک پسر مسلمان و دختر مسیحی است که خیلی زود بهانه یک دعوای جدید بین اهالی مسلمان و مسیحی محله تبدیل می شود.
ضیاد با بمب های بدون تلفاتی که در حین فیلمبرداری منفجر می کند می تواند توجه همه لبنان را جلب کند. ضیاد به تلویزیون سراسری راه می یابد و همان شعارهای را می دهد که در طی نیم قرن گذشته از سیاستمداران منطقه همه ما شنیده ایم. ضیاد دست از خرید و فروش مواد مخدر می کشد و …
پایان رندانه فیلم افشای یک جوک بزرگتر است که همه مدیترانه و البته جهان را شامل می شود. ضیاد که حسابی معروف شده است با کت و شلوارو کراوات و سر و صورت اصلاح کرده به عنوان یک سیاستمدار به مصاحبه تلویزیون سراسری دعوت می شود.
http://tiff.net/festivals/festival15/discovery/very-big-shot
