در سال 1938 بعد از آنکه هیتلر کشور اتریش را اشغال کرد رسما به جهان اعلام کرد که یهودیان در آلمان و اتریش، از نظر قانونی شهروند محسوب نمی شوند برای همین از دنیا خواست که آنها را تحویل بگیرند. این در حالی بود که طبق قانونی که گذرانده بود اجازه خروج یهودیان بدون دریافت ویزا از سایر کشورها و بدون به جا گذاشتن مال و اموالی که داشتند میسر نبود.
رئیس جمهور وقت امریکا فرانکلین روزولت تدارک یک کنفرانس بین المللی را دید که در آن 32 کشور جهان و نمایندگان کنگره یهودیان و جمعیت اولیه سازمان ملل و حتی چند افسر نازی آلمانی (بدون دعوت قبلی) در آن شرکت داشتند.
در طی 10 روز کنفرانس در هتلی زیبا در شهر Evian فرانسه، همه قدرت های بزرگ دمکراسی آن دوره دور هم جمع شدند تا راه حلی برای میلیونها یهودی اروپا که وضعیت اقامت و ملیت شان نامعلوم شده بود تصمیم اتخاذ کنند. امریکا با مطرح کردن این ادعا که به خاطر قانونی که چند سال پیش گذرانده است قادر به کمک چندانی نیست و از میان میلیونها یهودی اروپا فقط قادر است همان حد نساب قبلی اش را ( 25 هزار نفر در سال) عملی سازد. آمریکا در ضمن متذکر شد که مهاجرین یهودی باید از نظر مالی قادر به تامین هزینه های شان باشند.
این خود زمینه ساز رفتار سرد انگلیس شد که اعلام کرد موقعیت مناسبی برای پذیرش پناهندگان یهودی در مستعمره های خود ندارد. بقیه کشورها نیز بر همین روال، یک به یک از مسئولیت در قبال تهدید هیتلر، سر باز زدند. تنها استثنا، کشور دومینیک بود که اعلام کرد 100 هزار یهودی را می پذیرد.
هیتلر بعد از آنکه با تبلیغات زیاد از این کنفرانس شکست خورده استفاده تبلیغاتی کرد عملا آن را بن بست حمایت از یهودیان جهان اعلام کرد. آلمان یک سال بعد و کمی قبل از جنگ جهانی دوم قانون « حذف فیزیکی یهودیان از سرزمین رایش» را به اجرا گذاشت که قدم های سریعی برای اجرای هولوکاست گشت.
دنیا همچنان سرشار از زد و بند قدرت ها و معادلات غیرانسانی است. اروپای کنونی و امریکا نسبت به پناهندگان جهان و بخصوص سوریه ای به همان سردی کنفرانس اِویان برخورد کردند. ولی وضعیت به بدی سابق نیست، به نظر می رسد بخش قابل توجهی از مردم اروپا و دنیا این بار می خواهند برای پناهندگان زجر دیده سوریه ای، تاریخ تکرار نشود. امیدواریم
با آرزوی بهترین ها برای سیاره کوچک ما
